Ko Poe Zay

(orginal end)-->

ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာ

သတင္း စာမ်က္ႏွာ

စကားစျမည္

ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား

၀တၴဳတို၊ ၀တၴဳရွည္၊ ကဗ်ာ၊ မွတ္သား ဖြယ္ အေထြေထြ စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာ အီးဘုတ္ (E-book) စာအုပ္ေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္အား အခမဲ့ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

Other things

test

ေက်ာင္းသားနဲ႔သူ႔ပင္ကိုယ္လကၡဏာ

Sunday, August 12, 2007

ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ေ႐ွ႔ဆံုးတန္းကအၿမဲပါခဲ့ၾကတယ္၊ ဗမာျပည္ကႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္ခ်မွတ္ရာ၊ အစီအစဥ္ေရးဆြဲရာေတြမွာ သူတို႔ကို ထည့္မတြက္လို႔မရဘူး၊ ဖိႏွိပ္တဲ့အုပ္စိုးသူေတြဆိုရင္လည္း ဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရား၊ ဥပမာ-ရဲ၊ ေထာက္လွမ္ေရးစတာေတြမွာ ေက်ာင္းသားလိုင္းဆိုၿပီးသီးသန္႔ထား႐ွိရတယ္၊

ဒါျဖင့္ ေက်ာင္းသားဆိုတာဘာလဲ၊ လူတန္းစားလား၊ လူ႔အလႊာလား၊ သာမာန္ လူအစုအေ၀းတခုလား၊

သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုတာ လူတန္းစားေပါင္းစံုေနာက္ခံ႐ွိတဲ့ ပညာတတ္ လူငယ္ထု ျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ဟာ မိဘအေပၚမွာမီွခိုေနရသူေတြ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ မိဘဆီကပါလာတဲ့ လူတန္းစားခံယူခ်က္၊ အျမင္ စတာေတြ႐ွိ တတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းသားဆိုတာ လူတန္းစားတရပ္ထဲရဲ႔ အစုအေ၀းမဟုတ္ဘူး၊ မတူတဲ့ လူတန္းစား ေတြက လာသူေတြ အကန္႔အသတ္႐ွိတဲ့ကာလတခုအတြင္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ခ်က္(ပါရာဒိုင္း)တခု၊ ပရ၀ုဏ္တခု အတြင္းမွာ လာစုစည္းမိၾကတာသာ ျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ဟာ အသက္အ႐ြယ္အရေရာ၊ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ အေနအထားအရပါ ေလာကတခြင္က အရာရာကို စူးစမ္းေလ့လာလက္ခံဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္သူတို႔ဟာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲ ေနတာေတြကို အလြယ္တကူ၊ အလ်င္အျမန္သိႏိုင္၊ တုန္႔ျပန္ႏိုင္ၾကတယ္၊ လက္ခံဖို႔လည္းမခက္ဘူး၊ ျငင္းပယ္ဖို႔လည္းမခက္္ဘူး၊ ကန္႔ကြက္ဖို႔လည္း လက္မတြန္႔ဘူး၊

ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စာသင္ခန္းထဲက အသိပညာေလာက္နဲ႔တင္းတိမ္ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ေက်ာင္းသား ေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ တမ်ိဳးသားလံုးေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ကမၻာ့အေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လႈပ္႐ွားလုပ္ကိုင္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းခန္းျပင္ပက စာေတြကိုဖတ္တာ၊ ေလ့လာလိုက္စားတာေတြလည္း မုခ်လုပ္ရမယ္၊

ေနာက္ သတိထားစရာအခ်က္တခ်က္က သူတို႔ဟာမိဘလူတန္းစားမ်ိဳးစံုက လာတာျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္း ထဲက လူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အစပ္႐ွိေနတယ္၊ သူတို႔ဟာအဲဒီလူတန္းစားေပါင္းစံုကို စာနာတတ္သလို သဘာ၀က်စြာပဲ အဲဒီ လူတန္းစားေပါင္းစံုရဲ႔ ၾသဇာေတြ၊ အယူအဆေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႔ေခါင္းေတြကတဆင့္ ေက်ာင္းသား လႈပ္႐ွားမႈထဲမွာ ဂယက္႐ိုက္တာအၿမဲေတြ႔ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈေတြထဲမွာ ကြဲတာ၊ မတူတာေတြ မၾကာခဏေတြ႔ရတယ္၊ ဒါဟာ ထူးဆန္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုျဖစ္လာလို႔ အံ့ၾသစရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုလိုနီေခတ္ကဆိုရင္ ေက်ာင္းသားဆိုတာ၊ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အထဲမွာ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ သားသမီးေတြ၊ ေျမ႐ွင္နဲ႔အဂၤလိပ္လက္ေ၀ခံ သားသမီးေတြ အမ်ားႀကီးပါ႐ွိတယ္၊ အဂၤလိပ္အစိုးရက တကၠသိုလ္ဖြင့္တယ္ဆိုတာကိုက သူတို႔ရဲ႔ဗ်ဴ႐ိုကရက္ ယႏၱရားႀကီးထဲမွာ သူတို႔ တာ၀န္ေပးတာကို လုပ္မယ့္၀န္ထမ္းနဲ႔အရာ႐ွိေတြ ေမြးဖို႔ရည္႐ြယ္တာ၊ ဒါေပမဲ့ လည္း တကယ့္တကယ္ အေျခအေနက ရင့္မွည့္ လာေတာ့ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚလာတာပဲ၊ ဒီတိုက္ပြဲ ေတြထဲမွာ ခုနကေျမ႐ွင့္သားသမီး၊ ဗ်ဴ႐ိုကရက္သားသမီးေတြ ပါလာတာလည္း႐ွိ၊ ပါမလာတာလည္း႐ွိတယ္၊ တကၠသိုလ္ တက္တဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္မွေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စဥ္းစားတတ္ၿပီမဟုတ္ လား၊

အဲဒီလိုေပၚလာတဲ့ တိုက္ပြဲေတြဟာ ေအာင္တာလည္း႐ွိ၊ မေအာင္တာလည္း႐ွိပဲ၊ တခါတေလမွာ ဒီလိုေျမေပၚ တိုက္ပြဲတခု ေအာင္တယ္မေအာင္ဘူးဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ရခက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေအာင္တာေရာ မေအာင္တာေရာဟာ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကိုက်ေတာ့ အတူတူအက်ိဳးႎပတာပဲ၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္က်ဆံုးရတဲ့ ၁၉၃၆ခုႏွစ္ အတြင္း၀န္႐ံုး၀ိုင္းၾကတဲ့တိုက္ပြဲနဲ႔ မႏၱေလးက အဲဒီတိုက္ပြဲကိုေထာက္ခံတဲ့ အာဇာနည္ ၁၇ဦးတိုက္ပြဲတို႔ဟာ ေအာင္တယ္၊ မေအာင္ဘူး ေျပာရ ခက္ေကာင္းခက္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ဟာ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြရဲ႔ နယ္ခ်ဲ႔ ဆန္႔က်င္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရးရယူေရး စိတ္ဓာတ္ကို ျမင့္မားစြာ ျမႇင့္တင္ေပး လိုက္တယ္၊ (႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကိုလည္း ဒီလိုၾကည့္ျမင္သင့္တယ္ထင္တယ္ (ဒါက စကားခ်ပ္)၊

အခုလိုလူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႔ အဆက္အစပ္႐ွိေန၊ အသစ္ကိုလက္ခံႏိုင္တဲ့လူငယ္ေတြျဖစ္ေန၊ စာေပေရခ်ိန္ လည္း႐ွိေနဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ အမ်ိဳးသားတိုက္ပြဲေတြမွာ ဦးဆံုးထြက္ခ်လာတာကို ေတြ႔ရေလ့႐ွိတယ္၊ ဒါ့အျပင္သူတို႔ဟာ တိုက္ပြဲကို တျခားလူတန္းစား၊ လူ႔အလႊာေတြဆီကိုပို႔ေပး၊ ေပါင္းစည္းေပးရာမွာ အခရာက်တဲ့အခန္းကလည္း ပါေလ့႐ွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံ့အေရး၊ အမ်ိဳးသား အေရးကို အေလးထားသူတိုင္းဟာ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ အင္အားစုကို တန္ဘိုးထားစည္း႐ံုးၾကတယ္၊ ဖဆပလေခတ္က ဒီအက္စ္အိုကိုေမြး၊ မဆလေခတ္မွာ လမ္းစဥ္လူငယ္ေထာင္ ဆိုတာေတြလို ကိုယ္အာဏာရ႐ံု၊ အသံုးခ်႐ံုလုပ္လို႔မရဘူး၊ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံတိုင္းရဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္႐ွားမႈႀကီးေတြ၊ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္႐ွားမႈႀကီးေတြမွာ သံဓိဌာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို လည္း ေမ့လို႔မျဖစ္ဘူး၊

ဒီေနရာမွာ တဆက္တည္းေထာက္ျပသင့္တဲ့အခ်က္တခ်က္႐ွိတယ္၊ အဲဒါက ႏိုင္ငံတခုမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ၊ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ တခိ်န္မွာႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ထားတဲ့ တျခားႏိုင္ငံႀကီးေတြ ကလည္း ေနာင္တခ်ိန္မွာသူတို႔အတြက္ အက်ိဳး႐ွိေအာင္ ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူေတြကို ‘လူေမြး’ေလ့႐ွိတယ္ဆိုတာပဲ၊ သူတို႔ေရာ၊ ျပည္တြင္းကဖိႏွိပ္သူအာဏာပိုင္ေတြအဖို႔ပါ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျမႇဴဆြယ္၊ လူေမြးရာမွာ လက္သံုးအတည့္ဆံုးနည္းနာတခုကေတာ့ အလုပ္အကိုင္၊ ပညာေတာ္သင္စတာ ေတြနဲ႔ ျဖားေယာင္းတာပါပဲ၊ ဒီလပ္ နည္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ဘူး၊

ဒါျဖင့္ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြမွာ ၀င္လုပ္သင့္သလား၊ ဘာေၾကာင့္မလုပ္ရမွာလဲ၊ အသက္ ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္သူ တေယာက္ဟာ မဲေပးခြင့္ေတာင္႐ွိေနမွေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွာ ၀င္မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲ၊ သူဟာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိတဲ့အ႐ြယ္ျဖစ္လို႔ မဲေပးခြင့္ေပးထားတာပဲ၊ သူႆကိက္တဲ့ပါတီ၊ သူႀကိဳက္တဲ့ႏိုင္ငံေရးကို ၀င္လုပ္ခြင့္ ႐ွိရမယ္၊ တခုပဲ၊ သူ႔ပညာေရးကို ထိခိုက္၊ မထိခိုက္ဆိုတာကေတာ့ သူနဲ႔သူ႔မိဘေရးရဲ႔ အိမ္တြင္းေရးျပႆနာ သာျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအတြက္ေတာ့ မိဘေတြကိုလည္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ေပးရမယ္၊

ကမၻာမွာ ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈေတြအေၾကာင္းကို ေျပာၾကရင္ ဗမာျပည္ကေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ေနာက္မက်၊ ေ႐ွ႔တန္းေရာက္ေနတာေတြ႔ရမယ္၊ ကိုလိုနီစနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ဖဆပလအစိုးရရဲ႔ မမွန္ကန္တဲ့ျပည္တြင္းေရးနဲ႔ ပညာေရးေပၚလစီမ်ားကို ဆန္႔က်င္ေရး၊ မဆလတပါတီစနစ္ဆန္႔က်င္ေရး စသျဖင့္ ရာစုႏွစ္တရာနီးပါး တိုက္ပြဲစဥ္ႀကီးမွာ လက္နက္ကိုင္ျခင္းအပါ တိုက္ပြဲသ႑ာာန္မ်ိဳးစံုကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္၊

အဲဒီတိုက္ပြဲေတြကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေက်ာင္းသားဆိုတာ တိက်တဲ့ လူတန္းစားလူ႔အလႊာတရပ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လူမႈ အေျပာင္းအလဲႀကီးတခုျဖစ္ေပၚလာေအာင္ သူတို႔ခ်ည္းမေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဘူး၊ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားႀကီး ပေစ၊ လူထုႀကီးနဲ႔မေပါင္းစပ္ရင္ အကန္႔အသတ္တခုမွာ ၿပီးသြားတယ္၊ ၁၉၆၀စုႏွစ္မ်ားကုန္ဆံုးကာနီးတုန္းက ျပင္သစ္ျပည္က ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈေတြကို သတိရသင့္တယ္၊ သူတို႔ဟာ က်န္တဲ့လူထုႀကီးနဲ႔ေပါင္းစည္းႏိုင္မွ (႐ွစ္ေလးလံုးလို) မိုးၿပိဳေျမသိမ့္ တိုက္ပြဲႀကီးေတြ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တယ္၊

အခုလည္းနအဖ စစ္အုပ္စု လုပ္ေတာ့မယ့္ ‘ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲ’ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားကို ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ ေဟာင္း မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာလို႕ ၾကားေနရၿပီ၊ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားထုရဲ႔ သမိုင္း အေမြေကာင္း၊ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ခဲ့တဲ့ အေမြေကာင္းကို ဆက္ခံလိုက္တာပဲလို႔ဆိုရမယ္၊ ေက်ာင္းသားက ေရွ႔ကထြက္လာတာကို ႀကိဳဆိုၾက၊ အားေပးၾက၊ ၀ိုင္း၀န္းၾက၊ အႀကံေပးၾကဖို႔ရင္း လႈပ္႐ွားမႈေရခ်ိန္ကို ျမႇင့္တင္ သြားၾကရမွာပဲ၊

ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ၊ တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာလိုပဲ တမ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲႀကီးေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ အခန္းဟာ ထင္ရွားႀကီးမားစြာပါခဲ့သလို ေနာင္ဗမာျပည္ရဲ႔ အေရးေတာ္ပံုတိုင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ထြန္းေျပာင္တဲ့ အစဥ္အလာအတိုင္း ပါေနဦးမွာပဲဆိုတာ ဘာမွသံသယျဖစ္စရာမလိုဘူး၊ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႔ ပင္ကိုယ္လကၡဏာက ျပဌာန္းထားတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္၊

ဒီအခ်က္ကို အာဏာပိုင္ေရာ၊ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြေရာ၊ ဗမာျပည္အေရးစိတ္၀င္စားသူေတြေရာ မေမ့ၾကပါနဲ႔၊ မေမ့ၾကပါနဲ႔၊

ဗၾသ

Labels: အေတြးအျမင္

posted by ျမင့္ေဇ @ 9:28 PM

0 Comments: