Ko Poe Zay

(orginal end)-->

ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာ

သတင္း စာမ်က္ႏွာ

စကားစျမည္

ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား

၀တၴဳတို၊ ၀တၴဳရွည္၊ ကဗ်ာ၊ မွတ္သား ဖြယ္ အေထြေထြ စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာ အီးဘုတ္ (E-book) စာအုပ္ေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္အား အခမဲ့ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

Other things

test

အပိုင္း ၁၀၊ ရန္သူနဲ႔စကားေျပာျခင္း (2)

Wednesday, August 1, 2007

ပိုးလ္စမိုး အဆင့္ျမင့္လံု ၿခဳံေရးအက်ဥ္းေထာင္ဟာ ကိပ္ေတာင္းၿမိဳ့ အေရွ့ေတာင္ဘက္ မိုင္အနည္းငယ္အကြာ မွာရွိတဲ့ တိုကိုင္လို႔ ေခၚတဲ့ လူျဖဴဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ရဲ့အစြန္မွာ တည္ရွိတယ္၊ ဒီရပ္ကြက္ဟာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတဲ့ လူျဖဴေတြေနထိုင္ရာျဖစ္ၿပီး ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းျခံ၀င္းေတြနဲ႔ သပ္ရပ္တဲ့အိမ္ေတြရွိတယ္၊ အက်ဥ္းေထာင္ကိုယ္၌ ကလည္း ကိပ္ကြ်န္းဆြယ္အငူရဲ့ထူးထူးျခားျခားလွပတဲ့ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းအလယ္မွာရွိေနတယ္၊ ေျမာက္ဖက္က ကြန္စတန္ရွဘဂ္ေတာင္ေတြနဲ႔ ေတာင္ဖက္က ဧကရာေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ စပ်စ္ျခံေတြၾကားမွာျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ပိုးလ္စမိုးရဲ့ ျမင့္မားလွတဲ့ ကြန္ကရစ္တံတိုင္းေတြေနာက္ေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ဒီသဘာ၀အလွကို မျမင္ရပါဘူး၊ အက်ဥ္းသားေတြ ျမင္ရတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ကို အျပာေရာင္ရြက္ဖ်င္တဲအျဖစ္ စာဆိုေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ဒ္ ဖြဲ့ဆိုထားတဲ့စိတ္ထိခိုက္စရာ စာသားေတြရဲ့ အမွန္တရားကို ပိုးလ္စမိုးမွာ က်ေနာ္ ပထမဆံုးနားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္၊ ပိုးလ္စမိုးဟာ ေခတ္ဆန္တဲ့ အျပင္ပန္းသ႑ာာန္ရွိေပမဲ့ အတြင္းႏွလံုးသားကေတာ့ ေဟာင္းအိုေနတယ္၊ အေဆာက္အအံုေတြ။ အထူးသျဖင့္ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြအတြက္အေဆာက္အအံုေတြဟာ သန္႔ရွင္းၿပီးေခတ္မွီတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အက်ဥ္းသားေတြေနတဲ့ အေဆာက္ အအံုေတြကေတာ့ ေရွးက်ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ညစ္ပတ္လွတယ္၊
က်ေနာ္တို႔ကလြဲရင္ပိုးလ္စမိုးမွာရွိတဲ့ အက်ဥ္းသားအားလံုးဟာ ႐ိုး႐ိုးရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔အေပၚအာဏာပိုင္ေတြကိုင္တြယ္ဆက္ဆံမႈဟာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လွတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ အဲဒီအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ သီးျခားထားတယ္၊ ဆက္ဆံပံုလည္းကြာျခားတယ္၊

က်ေနာ္တို႔ဟာ ေနာက္တေန႔မနက္က်မွာပဲ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာသိရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္ကို ေထာင္ရဲ့ထိပ္ဆံုးထပ္ အဆင့္ျမင့္အထူးတိုက္ခန္းမွာ ေနရာခ်ထားတာ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒါဟာ ေလးထပ္ အေဆာက္အအံုရဲ့အေပၚဆံုးထပ္က အေတာ္က်ယ္၀န္းတဲ့ အခန္းတခန္းျဖစ္တယ္၊ ေလးထပ္ (အေပၚဆံုးထပ္) တထပ္လံုးမွာ အက်ဥ္းသားဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ပဲရွိတယ္၊ ပင္မအခန္းၾကီးဟာ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေခတ္မွီၿပီး (ေပ ၅၀ - ေပ ၃၀ ) အက်ယ္ ေလးေထာင့္က်က်အခန္းၾကီးျဖစ္တယ္၊ သီးျခားအခန္းငယ္တခုမွာေတာ့ အိမ္သာ။ ဆီးစြန္႔ခြက္။ မ်က္ႏွာသစ္ ေၾကြခြက္ႏွစ္ခုနဲ႔ ေရခ်ိဳးေရပန္းႏွစ္ခုရွိတယ္၊ ကုတင္အိပ္ရာ ပီပီသသ ေလးလံုးရွိၿပီး အိပ္ရာခင္းေတြ။ တဘက္ေတြလည္းရွိတယ္၊ ဒါဟာဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၈) ႏွစ္လံုးလံုး သံမံတလင္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖ်ာပါးပါးေလးေတ ြ ခင္းအိပ္ခဲ့ရတဲ့လူေတြအတြက္ ၾကီးက်ယ္လွတဲ့စည္းစိမ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ ၾကယ္ငါးပြင့္ေဟာ္တယ္တခုမွာ ေရာက္ေနသလိုပါပဲ၊

အဲဒါအျပင္ က်ေနာ္တို႔မွာ (L) ပံုစံ ေလဟာျပင္အမိုးဖြင့္ကြင္းတခု သီးသန္႔ရွိေသးတယ္၊ အဲဒီကြင္းဟာ ေဘာလံုးကြင္း တ၀က္ေလာက္က်ယ္ၿပီး ေန႔ဘက္မွာ က်ေနာ္တို႔ သြားလာ လႈပ္ရွားဖို႔ ဖြင့္ေပးထားတယ္၊ အဲဒီကြင္းကို (၁၂) ေပ အျမင့္ရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္ကြန္ကရစ္နံရံေတြကာထားလို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ မိုးေကာင္းကင္ပဲေတြ႔ရတယ္၊ ေဒါင့္တေဒါင့္မွာေတာ့ ဆင္မ်က္လံုး လို႔ေခၚတဲ့ ကြန္စတန္ရွဘဂ္ေတာင္တန္းေတြရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခုကိုျမင္ရတယ္၊ အဲဒီေတာင္ထိပ္ဖ်ားေလးကို ေရခဲေမ်ာတံုးၾကီးနဲ႔တူတဲ့။ က်န္တဲ့ကမၻာၾကီးရဲ့အဖ်ားေလးအျဖစ္ က်ေနာ္တခါတေလစဥ္းစားမိတယ္၊

ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမေပးပဲ အခုလိုျဗဳန္းစားၾကီး ကိုယ္အေျခက်ေနတဲ့ဆီကေနအေရႊ့ခံရတာဟာ အင္မတန္ကို ဂယိမ္းဂယိုင္ျဖစ္သြားေစပါတယ္၊ ေထာင္က်ေနတဲ့ လူတေယာက္ဟာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ႐ုတ္တရက္အေျပာင္းအလဲေတြ။ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ျပင္ထားရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲျပင္ထားျပင္ထား ဘယ္ေတာ့မွ အသားက်သြားတယ္မရွိပါဘူး၊ အခု က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္မမွာေရာက္ေနေပမဲ့ အရင္ထက္ပိုၿပီး အထီးက်န္ေနသလို ခံစားရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ တကြ်န္းဟာ တိုက္ပြဲရဲ့အခ်က္အခ်ာေနရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ အခ်င္းခ်င္းအျပန္ အလွန္ အားေပးၾကၿပီး ေထာင္ေျပာင္းစရက္သတၱပတ္ေတြမွာ က်ေနာ့္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္အေျပာင္းခံရသလဲဆိုတာကို ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တယ္၊ လူငယ္အက်ဥ္းသားေတြအေပၚ က်ေနာ္တို႔ ၾသဇာလႊမ္းတာကို ေစာေစာပိုင္း ကတည္းက အာဏာပိုင္ေတြ မေက်နပ္ၾက။ စိုးရိမ္ၾကတာ က်ေနာ္တို႔သိခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေထာင္ေျပာင္းရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက မဟာဗ်ဴဟာပိုင္းအရ ပိုၿပီးျဖစ္ပံုရတယ္၊

အာဏာပိုင္ေတြဟာ ကြ်န္းေပၚကေအအင္စီ (အာဖရိကအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္) ေခါင္းေဆာင္ ပိုင္းေတြ ဖယ္ရွားပစ္ျခင္းအားျဖင့္ ေအအင္စီကို ေခါင္းျဖတ္ဖို႔ၾကိဳးစားတာလို႔ က်ေနာ္တို႔ယူဆၾကတယ္၊ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းကိုယ္၌က ေရရွည္တည္တံ့ေနတဲ့ တိုက္ပြဲေမာ္ကြန္းတခုျဖစ္လာေနၿပီး အာဏာပိုင္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ကိုေရႊ့ပစ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းရဲ့ အေရးပါတဲ့သေကၤတလကွၡဏာကို ပေပ်ာက္သြားေစခ်င္တယ္၊ ေ၀ါလ္တာ။ ေရးမြန္နဲ႔က်ေနာ္ဟာ အဆင့္ျမင့္ေခါင္းေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အံေခ်ာ္ေနတာတခုကေတာ့ အေရႊ႔ခံရတဲ့အထဲမွာ အမ္လန္ဂင္နီပါေနတာျဖစ္တယ္၊ အင္ဒ႐ူးအမ္လန္ဂင္နီဟာ အဆင့္ျမင့္ေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႔၀င္လည္းမဟုတ္။ တကြ်န္းေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ့ ေရွ့တန္းမွာပါတာလည္း
မဟုတ္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒါကိုမသိတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ယူဆၾကတယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းအေၾကာင္း သူတို႔ ေထာက္လွမ္းရရွိထားတဲ့သတင္းေတြဟာအမ်ားအားျဖင့္ မတိမက် မမွန္ကန္တာေတြျဖစ္တယ္၊က်ေနာ္တုိ႔ေတြးဆခ်က္ မွန္ပံုရေၾကာင္း ေနာက္လအနည္းငယ္အၾကာမွာ အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္၊ အဆင့္ျမင့္ေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ အမွန္တကယ္ျဖစ္တဲ့ ကက္သီဟာ က်ေနာ္တို႔ဆီေရာက္လာလို႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ပိုအေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ကက္သီဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဆက္သြယ္ေရး တာ၀န္ခံျဖစ္ၿပီး သူလုပ္ေပးခဲ့လို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ လူငယ္အက်ဥ္းသားသစ္ေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္၊

ကက္သီေရာက္ၿပီး ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းကလာတာ မဟုတ္တဲ့။ က်ေနာ္တို႔မသိတဲ့ လူတေယာက္လည္း ထပ္ေရာက္လာတယ္၊ သူ႔နာမည္ကပက္ထရစ္မာကူဘီလားျဖစ္ၿပီး လူငယ္ေရွ့ေနတေယာက္။ အေရွ့ပိုင္းကိပ္ျပည္နယ္က ေအအင္စီအဖြဲ႔၀င္တေယာက္ျဖစ္တယ္၊ သူဟာ ဂရစ္ဖစ္အမ္ဇင္ဂီလက္ေအာက္မွာ အလုပ္သင္ေရွ့ေနလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အမ္ဇင္ဂီဟာ အင္မတန္ကိုေလးစားခံရတဲ့ ေရွ့ေနတေယာက္ျဖစ္ကာ ထိမ္းသိမ္းခံေအအင္စီ အဖြဲ႔၀င္ေတြအမ်ားအျပားအတြက္ ေရွ့ေနလိုက္ေပးခဲ့ဖူးၿပီး မႏွစ္က ဒါဘန္ၿမိဳ့နားမွာ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတယ္၊ မာကူဘီလားဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္(၂၀) ခ်ခံရၿပီး ဂ်ဳိဟန္နစၥဘဂ္ၿမိဳ့ ဒီယက္ပ္ ကလူ႔ဖ္အက်ဥ္းေထာင္ကေန ပိုးလ္စမိုးေထာင္ကိုေျပာင္းခံရတာျဖစ္တယ္၊ ဒီယက္ပ္ကလူ႔ဖ္ေထာင္မွာ သူဟာ အက်ဥ္းသား ေတြကို စည္း႐ံုးရာမွာအင္မတန္တက္ၾကြ လႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့တယ္၊

ပထမေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီလူသစ္ေရာက္လာတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသယရွိခဲ့ၾကတယ္၊ အာဏာပိုင္ေတြက လံုၿခဳံေရး အတြက္ ျမွဳပ္သြင္းထားတာမ်ားျဖစ္မလားလို႔ စဥ္းစားမိၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတြ႔ခဲ့တယ္၊ ပက္ထရစ္ဟာထက္ျမက္ၿပီး ခင္မင္စရာေကာင္းတဲ့။ ခံယူခ်က္ခိုင္မာတက္ၾကြသူတေယာက္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အင္မတန္ အတြဲမိသြားတယ္၊ ကိုယ့္အက်င့္စ႐ိုက္နဲ႔ကိုယ္ အ႐ိုးစြဲေနတဲ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) လံုးလံုး အတူတူေနခဲ့ၾကတဲ့ အဖိုးၾကီးတစုနဲ႔ တခန္းထဲ အတူတူအိပ္ရေနရတာ သူ႔အတြက္ေတာ့ သိပ္လြယ္လွမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ အခုဆိုရင္ ကြန္ကရစ္ကမၻာၾကီးထဲ ေနေနရေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းရဲ့သဘာ၀အလွကို တမ္းတမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့လည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ့ေနအိမ္သစ္မွာ စိတ္ေျဖသိမ့္စရာေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္၊ ဥပမာတခုအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ပိုးလ္စမိုးမွာ အစားအေသာက္က အမ်ားၾကီး ပိုေကာင္းတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယာဂုၿပဲ တေန႔သံုးခါစားခဲ့ရၿပီးေနာက္ ပိုးလ္စမိုးက အသားနဲ႔ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ပီပီျပင္ျပင္ ပါတဲ့ညစာေတြဟာ ဧည့္ခံထမင္းစားပြဲနဲ႔တူေနတယ္၊

က်ေနာ္တို႔ဟာ သတင္းစာနဲ႔မဂႂဇင္းေတြ အေတာ္ေလးစံုစံုဖတ္ခြင့္ရၿပီး အရင္ကပိတ္ပင္ခံရတဲ့ “တိုင္းမ္” မဂၢဇင္းနဲ႔ လန္ဒန္ၿမိ့ဳထုတ္ “ဂါးဒီးယန္းအပတ္စဥ္”တို႔လို စာေစာင္မ်ဳိးေတြ ေတာင္ရတယ္၊ အဲဒါဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ပိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ကမၻာၾကီးကိုၾကည့္ဖို႔ ျပတင္းေပါက္တေပါက္ရတာပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔မွာ ေရဒီယိုတလံုးလည္းရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါဟာ ျပည္တြင္း
အသံလ$င့္႐ံုေတြပဲဖမ္းလို႔ရၿပီး က်ေနာ္တို႔ အင္မတန္နားေထာင္ခ်င္တဲ့ ဘီဘီစီကမၻာတလႊား အစီအစဥ္ကို ဖမ္းလို႔မရပါ၊ က်ေနာ္တို႔ကို ၀ါဒါေတြထမင္းစားခ်ိန္ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီမွ (၂) နာရီအထိကလြဲရင္ ေလဟာျပင္ကြင္းထဲ တေန႔လံုး ထြက္ခြင့္ေပးထားတယ္၊ ဟန္ျပစတိသေဘာအလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတာင္ မရွိပါဘူး၊ က်ေနာ္ဟာ အခန္းၾကီးနားက အခန္းေလးတခုကိုစာၾကည့္ခန္းအျဖစ္သံုးခဲ့တယ္၊ အဲဒီမွာ ကုလားထိုင္တလံုး။ စားပြဲတလံုးနဲ႔ စာအုပ္စင္ေတြရွိၿပီးေန႔ဘက္ဆို က်ေနာ္ စာေရးစာဖတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ေရာ္ဘင္ကြ်န္းတုန္းက က်ေနာ္ဟာ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္အခန္းေလးထဲမွာပဲ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းအားရပါးရလုပ္ဖို႔ ေနရာက်ယ္က်ယ္ရွိေနပါၿပီ၊ ပိုးလ္စမိုးမွာ က်ေနာ္ဟာ မနက္ငါးနာရီအိပ္ရာထၿပီး က်ေနာ္တို႔အခန္းထဲမွာ တနာရီခြဲၾကာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တယ္၊ ေနရာမေရႊ့ဘဲေျပးတာ။ ၾကိဳးခုန္တာ။ထိုင္-ထနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေတြနဲ႔ေထာက္ၿပီး ဒိုက္ထိုးတာ ပံုမွန္လုပ္တယ္၊ က်ေနာ့္ရဲေဘာ္ေတြဟာ ေစာေစာထတတ္သူေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ က်ေနာ့္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္ပဲက်ေနာ့္ကို အခန္းထဲမွာ အင္မတန္အျမင္ကတ္စရာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာေစခဲ့တယ္၊
ပိုးလ္စမိုးေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ဇနီးသည္၀င္နီ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တယ္၊ ေထာင္ ၀င္စာေတြ႔ရတဲ့ေနရာဟာ ေရာ္ဘင္ ကြ်န္းတုန္း ကေနရာထက္ အမ်ားၾကီးပိုေကာင္းၿပီး ေခတ္မွီတာေတြ႔ရလို႔ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္မိတယ္၊ ေထာင္၀င္စာခန္းမွာ မွန္ခ်ပ္ၾကီးၾကီးတခ်ပ္ကာထားလို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ ခါးအထက္ပိုင္းျမင္ႏိုင္ၿပီး ပိုအဆင့္ျမင့္တဲ့မိုက္က႐ိုဖုန္းေတြ တပ္ထား တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ဟာ တေယာက္ေျပာတာကိုတေယာက္ မနည္းအာ႐ံုစိုက္ နားေထာင္ဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး၊ မွန္ျပတင္းၾကီးဟာ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပိုၿပီးနီးစပ္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေစတယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဒီလိုထင္ေယာင္မွားမႈမ်ဳိးေတြဟာ စိတ္သက္သာရာရေစပါတယ္၊ က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔မိသားစုအတြက္ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းကို လာေတြ႔ရတာထက္ ပိုးလ္စမိုးကိုလာေတြ႔ရတာက အမ်ားၾကီးပိုလြယ္ကူတယ္၊ ဒါကိုက ဧရာမကြာျခားမႈျဖစ္သြားတယ္၊ ေထာင္
၀င္စာေတြ႔တာေတြကို ၾကီးၾကပ္မႈကလည္း ပိုၿပီးလိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ေျပေျပလည္လည္းျဖစ္ လာတယ္၊ ၀င္နီ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔တာေတြကို အမ်ားအားျဖင့္ၾကီးၾကပ္ရတာက အရာခံဗိုလ္ဂ်ိမ္းစ္ဂရက္ဂရီ ျဖစ္တယ္၊ သူဟာ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းတုန္းက စာေပးစာယူဆင္ဆာသမားတေယာက္ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္ သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းမသိပါ၊ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ စာအ၀င္ အထြက္ေတြ စစ္ေဆးရတဲ့တာ၀န္ရွိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုေကာင္းေကာင္းသိေနပါတယ္၊ ပိုးလ္စမိုးမွာ က်ေနာ္ဟာ ဂရက္ဂရီနဲ႔ပိုရင္းႏွီးလာတယ္၊ သူဟာ တျခားပံုစံက်၀ါဒါေတြနဲ႔ စာရင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျဖစ္တာေတြ႔ရတယ္၊ သူဟာ အရည္အခ်င္းရွိၿပီး စကားေအးေအးေဆးေဆးေျပာတတ္တယ္၊ ၀င္နီ႔ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေလးေလးစားစားဆက္ဆံတယ္၊ “အခ်ိန္ေစ့ၿပီေဟ့” လို႔ ေဟာက္မဲ့အစား “မစၥစ္မင္ဒဲလားေရ။ ေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ခင္ဗ်”လို႔ ေျပာတတ္တယ္၊

သမၼာက်မ္းစာမွာေျပာထားတာက ဥယ်ာဥ္ေတြဟာ ဥယ်ာဥ္မႉးေတြရဲ့အရင္ေပၚတယ္လို႔ ဆိုထားေပမဲ့ ပိုးလ္စမိုးမွာေတာ့ အဲသလိုမဟုတ္ခဲ့ဘူး၊ ပိုးလ္စမိုးမွာ က်ေနာ္ဟာ ဥယ်ာဥ္ တခုျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ရာမွာ အဲဒါဟာ က်ေနာ့္ရဲ့အေပ်ာ္ေမြ႔ဆံုး စိတ္ေျဖ ရာ တခုျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ဥယ်ာဥ္စိုက္ျခင္းဟာ က်ေနာ့္တို႔ကို ပိတ္ေလွာင္၀ိုင္းရံထားတဲ့၊ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာ ကြန္ကရစ္ကမၻာၾကီး ကေန က်ေနာ္ ထြက္ေျပးတဲ့နည္းတခုပါပဲ၊ အေဆာက္အအံုရဲ့ အမိုးေပၚမွာရွိတဲ့ ေနရာ လြတ္အားလံုးနဲ႔ အဲဒီေနရာေတြ တေနကုန္ေနေရာင္ရေနပံုကို စူးစမ္းေလ့လာၿပီး ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အတြင္း က်ေနာ္ဟာ ဥယ်ာဥ္ျခံတခုစလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ေထာင္မႉးဆီကအဲဒီဥယ်ာဥ္လုပ္ခြင့္လည္း ေတာင္းခံရရွိခဲ့တယ္၊ (၄၄) ဂါလံဆံ့ ဆီပီပါခြံ (၁၆) လံုးကို ႏွစ္ျခမ္းစီပိုင္းၿပီး က်ေနာ့္ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို ပန္ၾကားခဲ့တယ္၊ အာဏာပိုင္ေတြက ဒီပီပါခြံအပိုင္းေတြကို ေျမၾသဇာၾကြယ္၀စိုစြတ္တဲ့ေျမၾကီးနဲ႔ ျဖည့္ေပးတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဧရာမပန္းအိုးၾကီး (၃၂) လံုး ရလာတယ္၊

က်ေနာ္ဟာ ၾကက္သြန္နီ၊ ခရမ္းသီး၊ ေဂၚဖီထုပ္၊ ေဂၚဖီပြင့္၊ ပဲေတာင့္ရွည္၊ ဟင္းႏုႏြယ္၊ ခါဂ်က္ဥ၊ သခြားသီး၊ ပန္းေဂၚဖီစိမ္း၊ သၾကားမံုလာ၊ ဆလပ္ရြက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ျငဳတ္ေကာင္း၊ စထေရာ္ဘယ္ရီနဲ႔ တျခားသီးႏွံေတြ အမ်ားၾကီးစိုက္တယ္၊ အျဖစ္ထြန္းဆံုးအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဥယ်ာဥ္ထဲ အပင္ေပါင္း (၉၀၀) နီးပါးရွိခဲ့တယ္၊ ဒီဥယ်ာဥ္ဟာ က်ေနာ္ ေရာ္ဘင္ကြ်န္း မွာစိုက္ခဲ့တဲ့ဥယ်ာဥ္ထက္ ပိုၾကီးက်ယ္ပါတယ္၊ တခ်ဳိ့မ်ဳိးေစ့ေတြကို က်ေနာ္၀ယ္ယူၿပီး တခ်ဳိ့ကိုေတာ့ ေထာင္ပိုင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္မန္႐ိိုးကေပးတယ္၊ ဥပမာအားျဖင့္ ပန္းေဂၚဖီစိမ္းနဲ႔ ခါဂ်က္ဥတို႔ဆိုရင္ သူေပးတာျဖစ္တယ္၊ သူဟာ အဲဒီသီးႏွံေတြကို အေတာ့္ကိုၾကိဳက္တဲ့လူျဖစ္တယ္၊ ၀ါဒါေတြကလည္း သူတို႔ၾကိဳက္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြရဲ့မ်ဳိးေစ့ေတြ ေပးၾကတယ္၊ ေျမၾသဇာ အျဖစ္ သံုးဖို႔ ႏြားေခ်းအေကာင္းစားလည္း ေထာက္ပံ့ေပးတယ္၊

က်ေနာ္ဟာ မနက္တိုင္း ျမက္ဦးထုပ္တလံုးေဆာင္း၊ လက္အိတ္ၾကမ္းေတြစြပ္ၿပီး ဥယ်ာဥ္ထဲ ႏွစ္နာရီေလာက္ အလုပ္လုပ္တယ္၊ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း က်ေနာ္က ဖိုၾကီးကို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြသြင္းေပးတယ္၊ သာမန္ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားေတြအတြက္အထူး ဟင္းလ်ာတခြက္ ခ်က္ေပးႏိုင္ေအာင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္ဥယ်ဥ္ျခံထြက္အေတာ္မ်ားမ်ား ၀ါဒါေတြကိုလည္း ေပးကမ္းခဲ့ တယ္၊ သူတို႔ဟာ ရတဲ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြသယ္သြားဖို႔ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ယူယူလာတတ္တယ္၊ ပိုးလ္စမိုးမွာေတြ႔ရတဲ့ျပႆနာေတြဟာ ေရာ္ဘင္ကြ်န္းမွာ က်ေနာ္တို႔ၾကံဳခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြေလာက္ အေရးမပါ လွပါဘူး၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္မန္႐ိုးဟာ လူၾကီးလူေကာင္းဆံၿပီး ကူညီခ်င္စိတ္ရွိသူတေယာက္ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ လိုအပ္တာေတြ အေသအခ်ာရေစဖို႔ အေတာ့္ကို ဂ႐ုတစိုက ္ေဆာင္ရြက္ေပးတယ္၊ ဒါေပမဲ့လည္း တခါတရံ ျပႆနာေလးေတြဟာ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရၾကီးမားေပါက္ကြဲလာတတ္တယ္၊ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွာ ၀င္နီနဲ႔ သမီး ဇင္ဇီ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တုန္း က်ေနာ္က ေထာင္ကထုတ္ေပးတဲ့ ႐ွဴးဖိနပ္ေတြ ဆိုက္ငယ္ေနတဲ့အတြက္ ဖိနပ္ေပါက္ေနတယ္လို႔ ဇနီးသည္ကို ေျပာလိုက္မိေတာ့ ၀င္နီဟာ စိုးရိမ္ပူပန္သြားခဲ့တယ္၊ သိပ္မၾကာခင္ က်ေနာ့္ေျခေခ်ာင္းတေခ်ာင္း ျဖတ္လိုက္ရတယ္ဆိုၿပီး သတင္းစာေတြထဲ ပါလာတယ္လို႔သိရတယ္၊ ဆက္သြယ္ေရးအခက္အခဲေၾကာင့္ ေထာင္ထဲကသတင္းဟာ အျပင္ေလာကမွာ မၾကာခဏ ကားခ်ဲ့သြားတတ္တယ္၊ အကယ္၍သာ က်ေနာ္ဟာ ဇနီးသည္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး က်ေနာ့္ေျခေထာက္ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေလာက္ ကို ေျပာျပႏိုင္ခဲ့ရင္ အဲသလိုအ႐ႈပ္အရွင္းေတြ ေပၚလာမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ သိပ္မၾကာခင္မွာ ဟယ္လင္စြတ္ဇမင္း(သေဘာထားေျပာ့ေပ်ာင္းတဲ့ တုိးတက္ေရးပါတီက ပါလီမန္အမတ္) ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔ခြင့္ရၿပီး က်ေနာ့္ေျခေခ်ာင္း အေၾကာင္းေမးတယ္၊ အေကာင္းဆံုးအေျဖကေတာ့ လက္ေတြ႔ျပတာပဲလို႔ က်ေနာ္စဥ္းစားၿပီး ေျခအိတ္ခြ်တ္။ ေျခေထာက္ေတြကို မွန္ျပဴတင္းေရာက္ေအာင္ေျမွာက္ၿပီး ေျခေခ်ာင္းေတြ လႈပ္ျပလိုက္တယ္၊

က်ေနာ္တို႔တိုက္ခန္းရဲ့စိုထိုင္းမႈကို က်ေနာ္တို႔ မေက်မနပ္တိုင္ၾကားခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီစိုထိုင္းမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ မၾကာမၾကာအေအးမိတတ္တယ္၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေတာင္အာဖရိက သတင္းစာေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔တိုက္ခန္းထဲ ေရေတြလွ်ံေနတယ္လို႔ ေရးၾကတဲ့အေၾကာင္းက်ေနာသတငး္ ၾကားရတယ၊္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တျခားအက်ဥး္ သားေတြနဲ႔ ထိ ေတ႔ြဆက သြယ္ခြင့္ရဖုိ႔လည္း ရဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔အၿမဲပူညံပူညံလုပ္ေနတဲ့ အေျခခံမေက်နပ္
ခ်က္ကိုလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ တိုင္တန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳဆက္ဆံေရးျဖစ္ပါတယ္၊

၁၉၈၄ ခု၊ ေမလမွာေတာ့ အဆင္မေျပမႈေတြအားလံုးကေန ေျဖသိမ့္စရာတစံုတရာရခဲ့တယ္၊ ၾကဳိတင္ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့အတိုင္း ၀င္နီ။ ဇင္နီနဲ႔ ဇင္နီ႔အငယ္ဆံုးသမီးတို႔ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တဲ့အခါ က်ေနာ့္ကို အရာခံဗိုလ္ဂရက္ဂရီက ခါတိုင္း ေထာင္၀င္စာေတြ႔ေနက်ေနရာကိုေခၚသြားမယ့္အစား သီးျခားအခန္းတခန္းထဲသြင္းလိုက္တယ္၊ အဲဒီအခန္းထဲမွာ စားပြဲငယ္ေလးတလံုးပဲရွိၿပီး ဘာအကာအရံမွ ျခားထားတာမရွိပါ၊ အာဏာပိုင္ေတြဟာ အေျပာင္းအလဲတခုလုပ္လိုက္တယ္လို႔ သူက က်ေနာ့္ကို အလြန္တရာေအးေဆးစြာေျပာျပတယ္၊ အဲဒီေန႔ဟာေနာင္မွာ ‘ထိေတြ႔’ ေထာင္၀င္စာလို႔ေခၚတဲ့ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔မႈေတြရဲ့အစျဖစ္ပါတယ္၊ဒီေနာက္ ဂရက္ဂရီဟာ အခန္းျပင္ထြက္သြားၿပီး က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔သမီးကိုသြားေတြ႔တယ္၊ ၀င္နီနဲ႔ ႏွစ္ဦးခ်င္း စကားေျပာဖို႔ ခြင့္ေတာင္းတယ္၊ ဂရက္ဂရီက ၀င္နီ႔ကိုသီးသန္႔ေခၚတဲ့အခါ၀င္နီက က်ေနာ္ေနမေကာင္းလို႔ မ်ားလားထင္ၿပီး တကယ့္ကိုလန္႔သြားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဂရက္ဂရီကသူမကို တံခါးေပါက္ကေခၚသြင္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိလိုက္ဘဲတခန္းထဲမွာ အတူတူေရာက္ေနၾကၿပီး တေယာက္ကိုတေယာက္ ဖက္ထား မိၾက တယ္၊က်ေနာ္ဟာ ဒီေလာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ က်ေနာ့္ဇနီးကို နမ္းခဲ့။ ဖက္ခဲ့ရတယ္၊ ဒါဟာ က်ေနာ္ အၾကိမ္တေထာင္ေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္မက္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ပါပဲ၊ ၾကည့္ရတာ အခုလည္း စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ မက္ေနဆဲလိုပါပဲ၊ က်ေနာ္ဟာသူမကိုဖက္ထားမိတာ တကမၻာေလာက္ၾကာမယ္လို႔ ထင္ရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြကလြဲရင္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ၿငိမ္သက္ၿပီးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ သူမကို
ဖက္ထား ရာကေန မလႊတ္ခ်င္ေပမဲ့ လႊတ္လိုက္ၿပီး သမီးကိုဖက္လိုက္တယ္၊ ဒီေနာက္ သမီးရဲ့ကေလးကို က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚတင္လိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္ဇနီးရဲ့ လက္ကေလးကိုေတာင္ မထိရတာ(၂၁) ႏွစ္ ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ၊

Labels: အျခား စာမ်က္ႏွာ

posted by ျမင့္ေဇ @ 3:03 AM

0 Comments: