Ko Poe Zay

(orginal end)-->

ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာ

သတင္း စာမ်က္ႏွာ

စကားစျမည္

ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား

၀တၴဳတို၊ ၀တၴဳရွည္၊ ကဗ်ာ၊ မွတ္သား ဖြယ္ အေထြေထြ စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာ အီးဘုတ္ (E-book) စာအုပ္ေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္အား အခမဲ့ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

Other things

test

ေမာင္ဖုိးေဇေလးကေရာ ကုိယ္က်င့္တရား ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရဲ့လား… … မႏုိင္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္…..

Monday, July 23, 2007

ကုိယ္က်င့္တရားတဲ့…။ မခင္မင္းေဇာ္က တက္ဂ္လုိက္တာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခ်ာက္ထဲကုိသာ ခုန္ခ်လုိက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ျဖစ္မယ့္ ျဗဟၼာမင္းေခါင္းၾကီးကို က်ေနာ့္အလွည့္ ကိုင္ထားဦးဆုိၿပီး လႊဲေပးလုိက္တာ။ အဲဒီ ေခါင္းၾကီးကလည္း ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို အေျခခံၿပီး ေရးရေတာ့မွာေပါ့… … ။ က်ေနာ္လည္း ကုိယ္က်င့္တရားအရ မွားဖူးပါတယ္။ အဲ့သလုိ ေရးလုိ႔ ေမာင္ဖုိးေဇတေယာက္ေတာ့ သူမ်ားသားပ်ဳိသမီးပ်ဳိေတြကို ေစာ္ကားဖူးတယ္လုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ မွားတာက ငယ္ငယ္က စြန္လႊတ္တဲ့ရာသီေရာက္ရင္ အေမ့ပုိက္ဆံအိတ္ထဲက အေမမသိေအာင္ ခုိးယူဖူးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း မွားမွန္းသိ၊ မိဘေတြက ေ၀ဖန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲ့ဒီအက်င့္ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။

ကိုယ္က်င့္တရား… ။ ေမာင္ဖုိးေဇရာ မင္းတုိ႔က ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ကုိယ္က်င့္တရားေလးဘာေလး ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ မင္းတုိ႔ကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားေဆာက္တည္ထိန္းသိမ္း က်င့္ၾကံႏုိင္လုိ႔လဲ.. လုိ႔ ေျပာလာရင္ ဟုတ္ကဲ့လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ လူေတြဟာ အားလုံး ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူး။ အႏွီ ေမာင္ဖုိးေဇသည္လည္း လူတေယာက္ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ ေလးျပစ္ငါးျပစ္ေလာက္ပဲ ကင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက ေျခာက္ပစ္ကင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ထက္စာရင္ ကုိယ္ရဲ့ က်င့္ၾကံေဆာက္တည္မႈမွာ ဘယ္အရာဟာ မွားခဲ့တာလဲဆုိတာကို စရွာေတြဖုိ႔.. တနည္းအားျဖင့္ ကုိယ့္အမွားကိုယ္ျပန္သုံးသပ္ တဲ့ အခ်က္က ပထဦးဆုံး လုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီအမွားဟာ ကုိယ္တဦးတည္းရဲ့ ဘ၀ကုိသက္ေရာက္ေစတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ့္ေနထုိင္တဲ့ လူမႈအ၀န္းအ၀ုိင္းကုိ သက္ေရာက္ေစတာလား။ ဒါကလည္း ကုိယ္ဟာ လူမႈအသုိင္း အ၀ုိင္းအတြင္း ဘယ္ေလာက္ ၾသဇာသက္ေရာက္တဲ့ အေနအထားမွာရွိေနသလဲဆုိတာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ပါတယ္။

ကုိယ္ဟာ သာမန္လူတေယာက္ ဆုိရင္ အနိမ့္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္မိသားစုရဲ့အတြင္းပုိင္းကိုေတာ့ သက္ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့လုိပဲ ရာထူးဌႏၱရ အလုိက္ အဆင့္ဆင့္မွာ ကုိယ္က်င့္တရားအရ တစုံတခုေသာ ေဖာက္ျပန္မႈကို လုပ္သြားမယ္ဆုိလည္း ကိုယ္တာ၀န္ယူတဲ့အဆင့္တုိင္းမွာလည္း သြားသက္ေရာက္ပါတယ္။ ကုိယ္က်င့္တရားေဖာက္ျပန္တယ္ဆုိတာ သူမ်ား သားမယားကို သြားေစာ္ကားမွလုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ အစုိးရဌာနတခုခုမွာ တာ၀န္ရွိသူတေယာက္က လာဘ္စားတာဟာလည္း ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ယြင္းမႈပါပဲ။ သူ႔ကို ဒီတာ၀န္ေပးထားတာဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူထုအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ကို တာ၀န္ေပးခန္႔အပ္ပါတယ္။ သူ႔ရပ္တည္မႈအတြက္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ လစာေပးထားပါတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္တင္းေပးထားတယ္။ ဒါေတြကို အသုံးခ်ၿပီး လူထုကို ကူညီရမွာပါ၊ အစုိးရဗ်ဴရုိကေရစီ ယႏၱရားကို လည္ပတ္ေစရမွာပါ။

အဲဒီဟာရဲ့ သက္ေရာက္မႈက သူတာ၀န္ယူရတဲ့ ဌာနမွာရွိတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြေပၚကုိပါ။ သူကေတာင္ ဒီလုိ ၾကိတ္ေသးတာ ငါတုိ႔လည္း ၾကိတ္မဟဲ့ ဆုိၿပီး သူ႔အထြာနဲ႔သူ လာဘ္ယူၾကေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ၾကာလာတဲ့အခါ ဒီလာဘ္စားတဲ့ကိစၥက ဌာနဆုိင္ရာမွာ အတည္မျပဳရေသးတဲ့ မူၾကီးတခုလုိျဖစ္လာတယ္။ အမွားေတြကို လုပ္လာၾကရင္း အမွန္လုိ႔ ထင္လာၾကတဲ့ သေဘာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိျပႆနာဟာ မၾကီးခင္ကတည္း အရင္ရွင္းရတာပါ။ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းလုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းတာက ကုိယ္တေယာက္တည္း က်ပ္တည္းတာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ပါ။ ကုိယ့္ကို လာဘ္ေပးတဲ့လူေတြလည္း က်ပ္တည္း တာပဲ။ တျပည္လုံးလည္း က်ပ္တည္း တာပဲ။

ကိုယ္က်င့္တရားထိန္းသိမ္းဖုိ႔မွာ ႏွစ္ပုိင္းရွိပါတယ္။ တပုိင္းက ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ အမွားကုိ ျမင္ၿပီး ထပ္မမွား ေအာင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ပါ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ေဘးကေန လက္ခုပ္တီးမေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။ လူတေယာက္ရဲ့ေကာင္းကြက္ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး သူရဲ့မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကို ျပဳျပင္လာႏုိင္ေအာင္ ေ၀ဖန္မေပးဖူးဆုိရင္ ဒီ လူ႔အ၀န္းအ၀ုိင္း၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ နိမ့္က်ေနၿပီးဆုိတာကို ျပေနပါၿပီ။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့၊ ခင္ရတဲ့ ေလးစားရတဲ့သူဆုိရင္ မေကာင္းေျပာတာ မၾကိဳက္ၾကဘူးဆုိတာက လူ႔သဘာ၀ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ မေကာင္းေျပာတာကို အဲဒီလူမခံရေအာင္ အဲဒီသူကို ျပဳျပင္ လာေစေရး အၾကံေပးသင့္ပါတယ္။

ေနာက္တခုက အဲဒီလုိ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္ျပန္ေနမႈကုိ ျပဳျပင္ဖုိ႔ မတုိက္တြန္းတဲ့ လူ႔အ၀န္းအ၀ုိင္းဟာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ လည္း အဲဒီလုိ ျဖစ္လုိက္ဖုိ႔ ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။

ဆရာ လူထု ဦးစိန္၀င္းရဲ့ `ရွက္စိတ္´ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ပါတဲ့ `ရွက္စိတ္ဆုိတာ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ် ဖြင့္ဆုိခ်က္ ေတြလည္း ေျပာင္းသြားၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္´ ဆုိတာေလးကို ျပန္ကုတ္လုပ္ပါတယ္။ ေခတ္မွီေရး၊ ေခတ္ႏွင့္ အညီသြားႏုိင္ေရးဟာ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေစာင့္ထိန္းရမယ့္တရားေတြကုိလည္း အဲဒီေခတ္ထဲကို သယ္သြားရမွာပါ။ အဲဒီလုိ တဦးတေယာက္ခ်င္းကေနၿပီး မသယ္ေဆာင္၊ မေစာင့္ထိန္းရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ေခတ္မီရုံသက္သက္ဘဲရွိၿပီး ဟီရိၾသတၱပၸတရားကင္းမဲ့တဲ့၊ သူမ်ားသားပ်ဳိသမီးပ်ဳိကုိ ၾကံစည္ခြင့္ရွိတဲ့၊ အမ်ားသူငွာရဲ့ ေခြ်းနည္းစာကို လာဘ္ယူခြင့္ရွိတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိသြားမွာပါ။

ေနာက္တခုက အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္ထူးျခားမႈ၊ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ မိသားစု စံတန္ဖုိးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔တည္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေသာႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ အဲ့ဒီထူးျခားခ်က္ေတြကို ဘယ္ေခတ္ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေရာက္ ထိန္းသိ္မ္းထားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေတာ့ တခ်ဳိ႔အရာေတြ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ေပးရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေျခခံတရားကိုေတာ့ ဆုတ္ကိုင္ထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ေနရင္ပဲကို အဲဒီ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံဟာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ ျမင့္ေနပါၿပီ။

ေအာင္ျမင္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေလ ပုိၿပီးေစာင့္ထိန္းရေလပါ။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဟာ လူထုက အၿမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာကို ခံေနရလုိ႔ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ လူထုက သူတုိ႔ကို ခ်စ္လုိ႔ ၊ တန္ဖုိးထားလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ရဲ့ သက္ေရာက္မႈ က သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္အလုိက္ အရမ္းၾကီးေတာ့ ေနမႈထုိင္မႈကအစ အရမး္ဂရုစုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႔ကို စံျပဳထားတဲ့ လူဆုိရင္ ပုိဆုိးပါတယ္။ သူတုိ႔လုပ္သမွ်ကို အမွန္ထင္ေနေတာ့ အဲဒီလူေတြကလည္း ကိုယ္မွားေနတာကုိ ျပင္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ဒီလုိလုပ္တာ မွန္တယ္လုိေတာင္ ထင္လာၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အမွားကို မွားတယ္လုိ႔ ျမင္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔က ကိုယ္က်င့္တရားထိန္းသိမ္းေရးရဲ့ ပထမအေျခခံလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ လူပဲမွားတတ္တာပဲေလ ဆုိတဲ့ သံေ၀ဂလုိလုိ၊ လက္ကို္င္ထားရမယ့္ တရားလုိလုိ ေဘးကေန မေျပာဖုိ႔လဲ လုိပါတယ္။ အမွားကို အဲဒီလူကိုယ္တုိင္က မျမင္လည္း အၾကံေပးရပါမယ္။
ဒုတိယအဆင့္ကေတာ ျမင္ခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီအမွားက ျပန္ျပင္ဖုိ႔လုပ္ရမွာပါ။ ေခတ္ၾကီးကိုက မွားေနတာပဲလုိ႔လည္း မေျပာဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မွားေနတာကုိသိရင္ မွန္ေအာင္ျပန္ျပင္ဖုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလုံးေရာ၊ တဦးခ်င္းစီအရပါ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က လက္ခုတ္တီးဖုိ႔ သက္သက္လူလာျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပြင့္လင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားတဲ့ လူ႔ေဘာင္ တည္ ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္လည္း က်ေနာ္တုိ႔လက္ေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

Labels: အေတြးအျမင္

posted by ျမင့္ေဇ @ 3:04 AM

1 Comments:

At November 24, 2008 at 4:35 PM, အိုးေ၀ေအာင္ said…

ကိုဖိုးေဇ အမွတ္တရ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေလးတခု
ထပ္ဖြင့္ႏိုင္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္။
တာရာမင္းေ၀အမွတ္တရ
ဘေလာ့လိုေပါ့။