|
| လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲေတြရွိရာဆီ က်ေနာ္လာခဲ့တယ္ (၂) |
| Thursday, July 19, 2007 |
ရထားကလည္း တလိမ့္ခ်င္းပါပဲ။ သတိတရျဖစ္မႈကလည္း တလိမ့္ခ်င္းပါပဲ။ က်ေနာ္ အိမ္ေပၚကေန ခဏခဏ ဆင္းဖူးတယ္။ အေမကပဲ `နင့္လုိ႔ သားမ်ဳိး ကို ေမာင္းခ်ရမယ္´ဟဲ့လုိ႔ ခဏခဏ ႏွင္ခ်ဘူးတာ။ က်ေနာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ႏွင္ခ်တုိင္း က်ေနာ္ဆင္းသြားတာက ေနာက္ေဖးေက်ာ ခ်င္းကပ္က အိမ္ကို။ အိမ္ကဆင္းေတာ့ ဟန္က်ပန္က်။ အိတ္ေတြဘာေတြ ယူ၊ အ၀တ္အစားေတြ ထည့္၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေဖးအိမ္မွာ သြားအိပ္ေနတာ။ မနက္က်မွ `အေမ့အိမ္ေလာက္ ဘယ္အိမ္မွ မေကာင္းဘူးဆုိတာ က်ေနာ္သိပါၿပီ၊ အေမ´လုိ႔ အေမ့၇င္ခြင္ ေခါင္းထုိးေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာက တင္းေနေပမယ့္ အေမ့မ်က္လုံးက အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ရႊန္းစုိေနခဲ့တယ္။
အိမ္က က်ေနာ္ပုံမွန္ဆင္းရရင္ တညပါပဲ။ အေမလည္း က်ေနာ့္ကို တညထက္ ပုိၿပီး မ်က္ေစ့ေအာက္က အေပ်ာက္မခံႏုိင္ခဲ့ဘူး။ တခါ က်ေနာ္လည္း ေဒါသထြက္၊ အေမလည္း အရမ္းစိတ္ဆုိးတဲ့ အခါတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ထြက္ သြားဖုိ႔ စဥ္းစားေသးတယ္။ အဲဒီညတြင္းခ်င္းပဲ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို လုိက္ရွာခုိင္းတာ ကားဂိတ္၊ ရထားဂိတ္အႏွံ႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လည္း ဘယ္ေ၀းေ၀းသြားႏုိင္မွာ လဲ။ ဘယ္သူကမ်ား အေမ့ေလာက္ က်ေနာ့္ကို စိတ္ရွည္သည္းခံ ႏုိင္မွာလဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒီတခါကေတာ့ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့ရတာ တည ထက္ပုိမယ္ဆုိတာ အေမေရာ၊ က်ေနာ္ေရာ သိရက္နဲ႔ ေမ့တိေမ့ေမာေနခဲ့တယ္။ ဒီတခါေတာ့ တဘ၀လုံးနီးနီးေလာက္ အိမ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ က်ေနာ္လည္း သိခဲ့ပါတယ္။ အေမလည္း သိေနပါၿပီ။
က်န္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ကို ေငးရင္းေတြးလာမိတဲ့ စိတ္ကူးအပုိင္းအစေတြပါ။ လင္းအာရုဏ္ မေရာက္ခင္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပဲခူးဘူတာကို ျဖတ္ခဲ့ပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ စစ္ေတာင္းျမစ္ကူးတံတား…ရထားက ေလးေလး ေႏွးေႏွး။
ကရင္-မြန္ျပည္နယ္အ၀င္မွာေတာ့ နည္းနည္းရင္ထိတ္ရပါၿပီ။ရထားတဲ့ သတင္းက ရန္ကုန္နဲ႔ အထက္အညာက လူေတြ လာသမွ် ဖမ္းထားဆုိတာကုိ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ခ်ျပထားတယ္ဆုိပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က မွတ္ပုံတင္ ေနာက္တခု ေဆာင္လာေတာ့ သိပ္မစုိးရိမ္လွ။ ဒီလုိစဥ္းစားတာဟာ ေနာက္ အခ်ိန္တခ်ဳိ႔အတြင္းမွာပဲ မွားယြင္းသြားၿပီဆုိတာကို က်ေနာ္သိလုိက္ရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သထုံ အေက်ာ္မွာ က်ေနာ္အိမ္သာထဲ၀င္မိတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားတဲ့ မွတ္ပုံတင္အတုဟာ ေလွ်ာခနဲ က်သြားလုိက္တာ အိမ္သာကမုတ္ထဲကို ကြက္တိပါပဲ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာ။ လုိက္ပုိ႔သူ ရဲေဘာ္ေတြကို ေျပာေတာ့ အားလုံးက ေ၀ဖန္ေရးေပးတယ္။ အသုံးမက်ဘူး.. ေပါ့ဆတယ္… စသျဖင့္။ တုိက္ဆုိင္တာ ဆုိေပမယ့္လည္း က်ေနာ္က ျပဳလုပ္သူ ျဖစ္ေနေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ က်ိန္ဆဲေနမိတယ္။ အသုံးမက်တဲ့ေကာင္ ဆုိၿပီး … ဒါရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲက လက္မွတ္စစ္လာတုိင္း အိမ္သာထဲ၀င္ေနရတာပါဘဲ။
အဲဒီလုိ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရမယ္ ကိစၥ ကလြဲၿပီး မုတၱမေရာက္သြားတယ္ .. ၿပီးေတာ့ မြန္တုိ႔ဌာေန ရာမညလည္း ေစ့ငွေအာင္ မကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တန္းၿပီးကားေပၚတက္ ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ သိပ္မေ၀းလွတဲ့ ဖားေအာက္ေက်းရြာကို ေရာက္သြားတယ္။ ဒါက စခန္းတေထာက္ေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တည္းခိုတဲ့ အိမ္ေနရာက အပ်ဳိမေတြ ခ်ည္းသက္သက္ ေမြးထားတာ။ အဲဒါနဲ႔ ေနေရးထုိင္ေရးကို စဥ္းစားေတာ့ ဒီမွာေတာ့ ေနလုိ႔ မေကာင္းလွဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း သတိထားမိ မယ္ဆုိၿပီး ေက်ာကိုလယ္ကြင္းေတြဘက္ ေပးထားတဲ့ လယ္တဲေလး (အိမ္နဲ႔ေတာ့ မေ၀းလွပါ) မွာ တည္းလုိက္တယ္။
အဲဒီကာလက စီးပြားေရးကလည္း ဆုိးသထက္ဆိုးလာၿပီမဟုတ္လား။ ကုိယ္တည္းမိတဲ့အိမ္ကလည္း မိသားစုမ်ားတယ္ဆုိေတာ့ ထမင္းစားရတာ အားနာလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ထြက္ရမယ့္လမ္းကို အျမန္ရွာရေတာ့တယ္။
လမ္းက ႏွစ္လမ္းစုံစမ္းရတယ္။ တခုက ျကာအင္းဆိပ္ၿကီးကို ဆန္တက္ၿပီး သြားတဲ့လမ္း၊ ေနာက္တခုက ေရးနားက ျဖတ္တဲ့လမ္း။ အဲဒါနဲ႔ ဘယ္ဟာ အဆင္ေျပမလဲ ေမးျကည့္ေတာ့ ျကာအင္းဆိပ္ၿကီး က ပုိလြယ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္က ထြက္လာတယ္။
တည္းတဲ့အိမ္က လူေတြလည္း ရိပ္မိတန္သေလာက္ ရိပ္မိေနၿပီ။ ရြာထဲက တခ်ဳိ႔လူေတြလည္း သိေနျကၿပီ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အျမန္စီစဥ္ရေတာ့တယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ျသဂုတ္လ ေႏွာင္းပုိင္းကာလမွာ … ျကာအင္းဆိပ္ၿကီးလမး္က က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ေျမြကို္က္တဲ့လမ္းဆုိတာ အဲဒီခရီးစဥ္မွာမွ သိရေတာ့တယ္။
Labels: အက္ေဆး/၀တၴဳတို |
posted by ျမင့္ေဇ @ 10:23 AM  |
|
|
|
|
| က်ေနာ့္အေၾကာင္း |
|
![]()
Name: ျမင့္ေဇ
Home:
About Me: လူပ်ဳိမသုိးတသုိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္ ဒန္တန္တန္ေတာ့မည္။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။
See my complete profile
|
| ယခုလ မာတိကာ |
|
| ယခင္လ မာတိကာ အေဟာင္းမ်ား |
|
| အလည္သြားျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့မ်ား |
|
|
| Powered by |
 |
|
Carry On Brother...