|
| သစ္ေစ့ေလးမ်ားအိပ္ေနခ်ိန္မွာ ပြင့္လန္းဖုိ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ၾကရေအာင္ |
| Monday, July 23, 2007 |
တေန႔ က… အလုပ္လည္း မလုပ္ခ်င္။ အိပ္ကလည္း အိပ္ခ်င္နဲ႔။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ စံပယ္ျဖဴ စာအုပ္ေလးကို အသာေလးယူၿပီး အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဖတ္လုိက္တာ.. အိပ္ခ်င္စိတ္လည္း ေပ်ာက္သြားတယ္၊ မအိပ္ေအာင္လည္း ထိန္းထားလုိက္ရတယ္။ ဖတ္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးက လြတ္လပ္အိမ္ေရးထားတဲ့ `သစ္ေစ့မ်ားအိပ္ေနခ်ိန္ႏွင့္ ပညာေရးတေစ့တေစာင္း´ ဆုိတာပါ။
ေဆာင္းပါးစအဖြင့္မွာ တရုတ္ျပည္က သတင္းတပုဒ္နဲ႔စပါတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္ကုိ သူ႔မိတ္ေဆြတဦးက ေျပာတာတဲ့။ ဘာသတင္းလဲဆုိေတာ့ တရုတ္ျပည္အလယ္ပုိင္းမွာ ေရွးေဟာင္း အုတ္ဂူတခုကို ဖြင့္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းတေထာင္ သက္တမ္းရွိတဲ ပဒုမၼာၾကာေစ့ ေလးတခုကို ေတြ႔သတဲ့။ အဲဒီမွာ သစ္ေစ့ေလးကို မ်ဳိးပြားႏုိင္မပြားႏုိင္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ပြားႏုိင္ေသးတာကို ေတြ႔ရတယ္ ဆုိပဲ။ အ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းတာက သစ္ေစ့ေလးရဲ့ အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ႏွစ္တေထာင္… ပုံမွန္ မ်ဳိးေစ့ေတြဆုိရင္ တႏွစ္ေက်ာ္တယ္ဆုိရင္ပဲ ပိန္ရႈံ႔ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး မ်ဳိးျပတ္သြားတဲ့ အမ်ဳိးမဟုတ္လား။
အဲဒါေလးဖတ္ရင္းနဲ႔ တြံေတးသိန္းတန္ရဲ့ သီခ်င္းေတာင္မွ အမွတ္ရလုိက္ေသးတယ္။ `ပဒုမၼာၾကာရယ္ ၊ က်ဳပ္ရည္းစားနဲ႔ ညားေအာင္ေစာင့္ဦးကြယ္´ ဆုိတဲ့ စာသားလုိေပါ့။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ တရုတ္ျပည္ရ့ဲ သမုိင္းကလည္း ဒဏၰာရီ အမ်ားသားမဟုတ္လား၊ နဂါးႏုိင္ဓားထဲက ဇာတ္လုိက္ေတြ က်ိန္စာဆုိထားတဲ့ သစ္ေစ့ေလးလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာကိုး။
ထားေတာ့။ ပညာရွင္မ်ားက သစ္ေစ့ေလးဂူထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ကာလကို ေခၚတာ သုိးေဆာင္းလုိေခၚရင္ (Dormant Period) ဆုိပဲ။ သစ္ေစ့ေလး အိပ္ေနခ်ိန္ လုိ႔ ျမန္မာမႈ ေဆာင္းပါးရွင္က ဆုိတယ္။ အဲဒီလုိ ဘာလုိ မ်ဳိးပြားႏုိင္လဲဆုိရင္ သူမ်ဳိးပြားဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ အေနအထားအားလုံးကို ဒီသစ္ေစ့ေလးက ရလုိ႔ဆုိတာပါပဲ။ ေျခာက္ေသြ႔မႈ၊ ေျမအေနအထား၊ ေအးစက္မႈ စသျဖင့္ ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ စိတ္၀င္စားတာ ဒီသစ္ေစ့ေလးလုိပဲ အျခား ရွင္သန္ခြင့္မရဘဲ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ့ ပုံစံခြက္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ။
ေဆာင္းပါးရွင္က ကေမၻာဒီးယားက ပုိေပါ့ေခတ္နဲ႔ အခုကာလ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ့ ပညာေရးကိုေလ့လာမႈကို ႏႈိင္းယွဥ္ျပ ထားပါတယ္။ ပုိေပါ့လက္ထက္က သုညေခတ္ကို ျပန္သြားဘုိ႔ ၾကံစည္တယ္။ ဆုိလုိတာက ပညာတတ္ေနသူေတြဟာ အရင္းရွင္ပညာေရးရဲ့ အေစခံေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပညာတတ္ေတြထဲက အေတြးအေခၚေတြကို ရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ သတ္ပစ္ရမယ္။ မ်က္မွန္တတ္တာဟာ ပညာတတ္ျခင္းရဲ့ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္က်ဴးခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္မွန္ တတ္သူေတြကို ရွင္းပစ္ရမယ္။ စသျဖင့္ ေပါ့… ကုိယ္ယုံၾကည္တဲ့ ၀ါဒရဲ့ တရားကိုယ္ကို မဆုတ္ကိုင္မိပဲ ကုိယ္လုိရာကို ေကာက္ခ်က္ဆြဲၿပီး ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ လူသတ္ပြဲေတြကို က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ ပင္ကိုယ္ မ်က္ေစ့မႈန္တဲ့ သူေတာင္မွ မ်က္မွန္မတပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သုညေခတ္လုိ႔ ရည္ညႊန္းတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဒီကာလမွာေတာ့ ဒီလုိ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ကေမၻာဒီးယားရဲ တက္လာတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ အန္ေကာ၀ပ္ၾကီးကို ျပန္ျပင္တယ္။ ထိန္းသိမး္တယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ ရုိးရာဂီတေတြကို ေလ့လာထားတဲ့ အျဖဴေတြဆီက ျပန္ယူတယ္။ စသျဖင့္ေပါ့…။
ဒါရဲ့အဓိပၸါယ္က ရင္ထဲမွာ ပြားခြင့္မရတဲ့ သစ္ေစ့ကို ေရခံေျမခံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အေနအထားမွာ ျပန္ၿပီးပြားမ်ားတဲ့သေဘာပါ။
ကဲ… က်ေနာ္တုိ႔ေရာ ဘယ္လုိလဲ… ။ ဒီလုိ ထူပိန္းေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီး စနစ္ၾကီးေအာက္မွာ သစ္ေစ့ေတြ တခ်ိန္မွာ ပြင့္လန္းခြင့္၊ မ်ဳိးပြားခြင့္ရေအာင္လုပ္ထားဖုိ႔လုိေနပါၿပီ။ သစ္ေစ့ေတြနဲ႔ တူတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ မဆြံ႔အသြားေအာင္၊ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းခြင့္ရေအာင္ သူတုိ႔အိပ္ေနရတဲ့ ကာလေလးမွာ ထာ၀ရ အိပ္မေပ်ာ္သြားဖုိ႔အတြက္ ရွင္သန္ႏုိင္မယ့္ အေနအထား၊ အေျခအေန၊ ေရခံေျမခံ ေလးေတြ ဖန္တီးေပးၾကပါစုိ႔။ ဒါမွလည္း က်ေနာ္တုိ႔ခ်စ္တဲ့ တုိင္းျပည္၊ လူမ်ဳိး၊ ထုံးတမ္းဓေလ့အစဥ္အလာေတြ … ကုိ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္မွာပါ။ သုညေခတ္ကို ျပန္မေရာက္ႏုိင္မွာပါ။
ဒီစာေလးရဲ့ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အတုိင္းပဲ က်ေနာ္စာဖတ္ၿပီးေတာ့ မအိပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ထာ၀ရ ျဖစ္သြားမွာဆုိးပါတယ္။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ရတဲ့ ဘုိးေတာ္ သစ္ေစ့ၾကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာကုိး။ ကုိယ္ျမင္ခဲ့တဲ့၊ ကိုယ္ထိေတြ႔ခဲ့တဲ့ ဘ၀အရကိုက ေနာင္လာမယ့္ သစ္ေစ့ေလးေတြ အိပ္ေနရင္ေတာင္မွ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ျပန္ရွင္သန္လာေစႏုိင္မယ့္ အေနအထားကို ဖန္တီးဖုိ႔ အပ္ႏွင္းခဲ့ပါၿပီ။ သူတုိ႔အနာဂတ္ ၀င္းပေစဖုိ႔အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔က ပုခုံးနဲ႔ ထမ္းတင္ၾကရမယ္ဆုိတဲ့့ ဆႏၵနဲ႔ ေရးလုိက္ပါတယ္။
Labels: အေတြးအျမင္ |
posted by ျမင့္ေဇ @ 9:22 AM  |
|
|
|
|
| က်ေနာ့္အေၾကာင္း |
|
![]()
Name: ျမင့္ေဇ
Home:
About Me: လူပ်ဳိမသုိးတသုိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္ ဒန္တန္တန္ေတာ့မည္။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။
See my complete profile
|
| ယခုလ မာတိကာ |
|
| ယခင္လ မာတိကာ အေဟာင္းမ်ား |
|
| အလည္သြားျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့မ်ား |
|
|
| Powered by |
 |
|
ေတြးစရာပဲ