|
| ရန္သူႏွင့္စကားေျပာျခင္း(၃) |
| Thursday, August 2, 2007 |
၈၈
ပိုးလ္စမိုးမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ အျပင္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ပိုဆက္စပ္မိၾကတယ္၊ တိုက္ပြဲဟာ ျပင္းထန္လာေနၿပီး ရန္သူ႔ လံုးပမ္း႐ုန္းကန္မႈေတြဟာလည္း အလားတူတုိးျမွင့္ေနတာ က်ေနာ္တို႔ သတိထားမိတယ္၊ ၁၉၈၁ ခုမွာ ေတာင္အာဖရိက ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔က မိုဇမ္ဘစ္ႏိုင္ငံမာပူတိုမွာရွိတဲ့ ေအအင္စီ႐ံုးေတြကို၀င္စီးရာမွာ မိန္းမေတြနဲ႔ကေလးေတြအပါအ၀င္ က်ေနာ္တို႔လူ (၁၃) ေယာက္ကို သတ္ပစ္ခဲ့တယ္၊ ၁၉၈၂ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ အမ္ေက (MK)(ေအအန္စီ၏ လက္နက္ကိုင္တပ္ ) ကကိပ္ေတာင္းၿမိဳ့ျပင္က ေဆာက္လက္စ ကိုးဘာဂ္ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္အားေပးစက္႐ံုကို ဗံုးခြဲခဲ့တယ္၊ တိုင္းျပည္တ၀ွမ္းက တျခား စစ္ဖက္ပစ္မွတ္ေတြနဲ႔ အသားအေရာင္ခြဲျခားေရးပစ္မွတ္ အမ်ားအျပားကိုလည္း ဗံုးေတြေထာင္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီတလထဲမွာပဲ ေတာင္အာဖရိကစစ္တပ္ကလီဆိုသိုႏိုင္ငံ၊ မာစာ႐ုမွာရွိတဲ့ ေအအင္စီစခန္းတခုကိုတိုက္ခိုက္ခဲ့ရာမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ခေလးေတြတဒါဇင္အပါအ၀င္ လူ (၄၂) ေယာက္ကို သတ္ခဲ့တယ္၊
၁၉၈၂ ခု၊ ၾသဂုတ္လမွာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ လူျဖဴ႐ုသ္ဖာတ္စ္ဟာ သူမျပည္ေျပးဘ၀နဲ႔ ေနေနရတဲ့မာပူတိုၿမိဳ့မွာ အေ၀းက ပို႔လာတဲ့စာအိတ္ေတြ ေဖာက္ဖတ္ေနစဥ္ စာအိတ္ဗံုးတလံုးေၾကာင့္ အသက္ဆံုးခဲ့ရတယ္၊ သူမဟာ ဂ်ဳိးဆလိုဗို(လူျဖဴ ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္ေးေဆာင္) ရဲ့ ဇနီးျဖစ္ၿပီး သတၱိ ရွိတဲ့၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ တေယာက္ျဖစ္တယ္၊ လေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာလည္းေထာင္က်ဘူးတယ္၊ သူမဟာ စည္း႐ံုးေရးေကာင္းတဲ့ အမ်ဳိးသမီးလည္း ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ ၀စ္တ္စ္(တကၠသိုလ္)တက္တုန္းက သူမကိုပထမဆံုးစသိကြ်မ္းခဲ့တယ္၊ သူမအသတ္ခံရမႈဟာ က်ေနာ္တို႔တိုက္ပြဲကိုႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကတိုက္ဖ်က္ရာမွာ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ရက္စက္ယုတ္မာေနတယ္ဆိုတ ာကို ေဖာ္ျပလိုက္တာပဲျဖစ္တယ္၊
အမ္ေကရဲ့ ပထမဆံုးကားဗံုးခြဲမႈက ၁၉၈၃ ခု၊ ေမလမွာျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီကားဗံုးဟာပရီတိုးရီးယားၿမိဳ့လယ္က ေလတပ္နဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး႐ံုးကို ရည္ရြယ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္၊ ဒါဟာမာစာ႐ုနဲ႔ တျခားေနရာေတြမွာ ေအအင္စီကို စစ္တပ္က အသားလြတ္ၾကီးတိုက္ခိုက္တာေတြကိုလက္တုန္႔ျပန္ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းခ်က္တရပ္ျဖစ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ အရွိန္ျမင့္လာတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျပေနတယ္၊အရပ္သားေတြထိခိုက္ေသဆံုးတာဟာ ၀မ္းနည္းစရာမေတာ္တဆမႈတခုျဖစ္ၿပီး အေသအေပ်ာက္ စာရင္း ေၾကာင့္ က်ေနာ္အင္မတန္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမိပါတယ္၊ ဒီထိခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမဲ့ ဒီလို မေတာ္တဆမႈေတြဟာ စစ္ေရးတိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရဲ့ ေရွာင္လြဲမရႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္တယ္လုိ႔ သေဘာ ေပါက္မိတယ္၊ လူသားေတြရဲ့မွားယြင္းႏိုင္မႈဟာ အၿမဲတမ္းပဲ စစ္ပြဲရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခုျဖစ္ေနၿပီး အဲဒီအတြက္ေပးဆပ္ရတဲ့ တန္ဖိုးဟာ အၿမဲျမင့္မားေနတာပါပဲ၊ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔သိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အလြန္တရာမွ အေလးအနက္ထားၿပီး ဆုတ္ဆုိင္းဆိုင္းနဲ႔ ခ်ခဲ့တာျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဗံုးေပါက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာ္လီဗာ(ေအအန္စီ ဥကၠဌ) ေျပာခဲ့သလိုလက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲဟာ အသားအေရာင္ခြဲျခားေရး အစိုးရရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈက က်ေနာ္တို႔ကို တြန္းပို႔ခ်မွတ္လို႔ ေပၚလာတာဘဲျဖစ္ပါတယ္၊
အစိုးရေရာ၊ ေအအင္စီေရာ စစ္ေရးနဲ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ေနၾကတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာ မွာ အစိုးရဟာ လူမည္း အာဖရိကတိုက္သားေတြကို ကျပားေတြ၊ ကုလားေတြနဲ႔ ခြဲပစ္ဖို႔ၾကိဳးစားတဲ့အေနနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမဟာဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုးေနတယ္၊ ၁၉၈၃ ခ၊ု ႏို၀င္ဘာလမွာ လုပ္တဲ့ဆႏၵခံယူပြဲတခုမွာ လူျဖဴမဲ ဆႏၵရွင္ေတ ြ က ဘိုသာ(၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ -ေနာင္သမတ) ရဲ့ လႊတ္ေတာ္သံုးရပ္ပါလီမန္ဆိုတဲ့ဟာ ထူေထာင္ဖို႔စီမံကိန္းကို ေထာက္ခံအတည္ျပဳ ခဲ့ၾကတယ္၊ လႊတ္ေတာ္သံုးရပ္ ဆိုတာကေတာ့ လူျဖဴလႊတ္ေတာ္အျပင္ ကုလားလႊတ္ေတာ္နဲ႔ကျပားလႊတ္ေတာ္ကိုေထာင္ဖို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္၊ ဒါဟာ ကုလားေတြနဲ႔ကျပားေတြကိုစနစ္ထဲဆြဲေဆာင္ေခၚယူၿပီး၊ အာဖရိကတိုက္သားေတြနဲ႔ ခြဲျခားပစ္ဖို႔ ၾကဳိးပမ္းတာျဖစ္တယ္၊ဒါေပမဲ့ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ဟာ ‘ကေလးကစားစရာ တယ္လီဖုန္း႐ုပ္’ သက္သက္ပဲျဖစ္တယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကုလားေတြနဲ႔ကျပားေတြရဲ့ ပါလီမန္လႈပ္ရွားမႈအားလံုးဟာ လူျဖဴဗီတိုေအာက္မွာရွိေနလို႔ျဖစ္တယ္၊ ဒါဟာ အစိုးရက အသားအေရာင္ခြဲျခားေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနပါတယ္လို႔ ျပင္ပကမၻာကထင္ေအာင္ လွည့္စားတာလည္းျဖစ္တယ္၊ ဘိုသာ့ လွည့္ကြက္ဟာ ျပည္သူေတြကို မလွည့္ဖ်ားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မဲဆႏၵေပးခြင့္ရွိတဲ့ကုလားနဲ႔ကျပား မဲဆႏၵရွင္ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ၁၉၈၄ ခ၊ု ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္သစ္ေရြးေကာက္ပြဲကိုသပိတ္ေမွာက္ၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္၊
အင္အားေကာင္းတဲ့ ေအာက္ေျခလူထုႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ တိုင္းျပည္ထဲမွာထူေထာင္ဖြဲ႔စည္းလာၾကၿပီး အဲဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ေအအင္စီနဲ႔ ခုိင္မာတဲ့ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြထားရွိၾကတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ အဓိကအဖြဲ႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီညီညြြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (UDF ယူဒီအက္ဖ္) ျဖစ္ၿပီး ဒီအဖြဲ႔ဟာ က်ေနာ့္ကို နာယကအျဖစ္ ေၾကညာထားတယ္၊ ယူဒီအက္ဖ္ တည္ေထာင္တာဟာ ၁၉၈၃ ခု၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားေရး ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈနဲ႔ ၁၉၈၄ ခ၊ု သီးျခား ခြဲထားတဲ့ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္သံုးရပ္အတြက္ပထမဆံုးေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြ ဆက္စပ္ညွိႏႈိင္းေပးဖို႔ တည္ေထာင္တာျဖစ္တယ္၊ ယူဒီအက္ဖ္ဟာ မၾကာမီအတြင္းမွာ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈဆန္႔က်င္ေရး အဖြဲ႔အစည္း (၆၀၀) ေက်ာ္ကိုစုစည္းထားတဲ့ အင္အားေကာင္းအဖြဲ႔ၾကီးတခုအျဖစ္ တိုးတက္ထြန္းကားလာၿပီး အလုပ္သမားသမဂၢေတြ၊ အက်ဳိးတူ အဖြ႔ဲေတြ၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ေက်ာင္းသားအသင္းအပင္းေတြ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္၊ေအအင္စီဟာ လူထုေထာက္ခံမႈ အသစ္ တဖန္ျပန္ရေနတယ္၊ သေဘာထားအျမင္ေကာက္ယူခ်က္ေတြအရ ေအအင္စီဟာ ရာစုႏွစ္တခုရဲ့ ေလးပံုတပံု (၂၅ ႏွစ္) ေလာက္ မတရားသင္းေၾကညာခံထားရတာေတာင္မွ အာဖရိကတိုက္သားေတြၾကား လူထုေထာက္ခံမႈအရဆံုး ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ေနတာကို ျပေနတယ္၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲတခုလံုးကိုလည္း ကမၻာက အာ႐ံုစိုက္ ေနၿပီျဖစ္တယ္၊ ၁၉၈၄ ခုမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဒက္စ္မြန္တူးတူးၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္လ္ဆု ခ်ီးျမႇင့္ခံရတယ္၊ (ဘုန္းေတာ္ၾကီးတူးတူးဆီ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္္ျပဳေၾကာင္းက်ေနာ့္ေပးစာကို အာဏာာပိုင္ေတြက ပို႔ေပးဖို႔ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္၊) ေတာင္အာဖရိက အစိုးရဟာတေန႔တျခားၾကီးမားလာေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ့ဖိအားကို ခံေနရတယ္၊ တကမၻာလံုးကႏိုင္ငံေတြဟာ
ပရီတိုးရီးယားအစိုးရအေပၚ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္အေရးယူမႈေတြ စတင္ခ်မွတ္လာၾကတယ္၊အစိုးရဟာ က်ေနာ့္ကို ‘အကဲစမ္းမႈေတြ’ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့တယ္၊ စတာကေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္၀န္ၾကီး က႐ူးဂါးကေန က်ေနာ့္ကို ထရန္စေကး နယ္(ဟန္ျပလူမည္းကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ျပည္နယ္)မွာသြားေနဖို႔ နားခ်တာေတြက စစမ္းခဲ့တယ္၊ ဒါေတြဟာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးဖို႔ ၾကဳိးပမ္းမႈေတြမဟုတ္ဘဲ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ့္ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ကင္းကြာသြားေအာင္ ၾကဳိးပမ္းတာပဲျဖစ္တယ္၊ က႐ူးဂါးက က်ေနာ့္ ကို တျခားအၾကိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း “မင္ဒဲလား၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တြဲလုပ္လို႔ရႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးဗ်၊ ဦးေႏွာက္သံုးပါဗ်ာ” လို႔ေျပာခဲ့တယ္၊ ဒီေရွ့ေျပးခ်ဥ္းကပ္မႈေတြကို က်ေနာ္ မတံု႔ျပန္ခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ဟာ တိုက္ခုိက္မယ့္အစား စကားေျပာေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုက စစ္မွန္တဲ့ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြ အတြက္ နိဒါန္းအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္၊
အစိုးရဟာ ေရအတိမ္အနက္စမ္းေနတယ္၊ ၁၉၈၄ ခု ေႏွာင္းပိုင္းနဲ႔ ၁၉၈၅ ခု အစပိုင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ကို ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တယ္၊တေယာက္က ၿဗိတိသွ်အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္လည္းျဖစ္၊ ဥေရာပပါလီမန္အမတ္လည္းျဖစ္တဲ့ နိကိုးလပ္စ္ဘဲသဲလ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုလ္ ဥပေဒ
ပါေမာကၡလည္းျဖစ္၊ အေမရိကန္အထက္လႊတ္ေတာ္ ၀ါးတားဂိတ္ေကာ္မတီ အတိုင္ပင္ခံေဟာင္း တေယာက္လည္းျဖစ္တဲ့ ဆင္ျမဴယယ္ဒက္ရွ္ျဖစ္တယ္၊ ဒီေထာင္၀င္စာေတြ႔မႈႏွစ္ခုလံုးကို တရားေရး၀န္ၾကီးအသစ္ ကိုဘီကိုအက္ဆီးက ခြင့္ျပဳတာ ျဖစ္တယ္၊ ဒီ၀န္ၾကီးသစ္ဟာ အာဖရိကန္းနားလူမ်ဳိး(ဒက္ခ်္အႏြယ္၀င္ လူျဖဴ) ေခါင္းေဆာင္ အမ်ဳိးအစားသစ္ျဖစ္ပံုရတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ အမတ္ၾကီး ဘဲသဲလ္နဲ႔ ေထာင္ပိုင္႐ံုးခန္းမွာေတြ႔ရတယ္၊ ႐ံုးခန္းထဲမွာ သမတဘိုသာရဲ့ ႐ႈသိုးသိုးစူေအာင့္ေအာင့္ဓာတ္ပံုၾကီးတပံုက လႊမ္းမိုးေနတယ္၊ ဘဲသဲလ္ဟာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး ၀၀ဖိုင့္ဖိုင့္ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္ သူနဲ႔ပထမဆံုးအၾကိမ္ေတြ႔တဲ့အခါ သူ႔ရဲ့၀ဖိုင့္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္က သူနဲ႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္း “ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ခ်ာခ်ီနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတာ္ပံုရတယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ သူကရယ္တယ္၊
အမတ္ၾကီးဘဲသဲလ္က ပိုလ္စမိုးေထာင္တြင္း က်ေနာ္တို႔အေျခအေနေတြ သိခ်င္တာကို က်ေနာ္ေျပာျပလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ဟာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကရာမွာက်ေနာ္က အၾကမ္းဖက္မႈ (Violence) စြန္႔လႊတ္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ ေပၚမူမတည္ဘဲ အစိုးရေပၚမူတည္ေၾကာင္း သူ႔ကိုရွင္းျပခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္ေရးပစ္မွတ္အစစ္အမွန္ေတြကိုပဲ ဦးတည္ၿပီး ျပည္သူေတြကိုဦးမတည္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းအာမခံခဲ့တယ္၊ “က်ေနာ့္အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လူေတြက၊ ဥပမာအားျဖင့္ ေဟာဒီက ဗိုလ္မႉးကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ေစဖို႔ မလိုလားပါဘူး” လို႔ ေျပာရင္း က်ေနာ္တို႔ေထာင္၀င္စာေတြ႔ စကားေျပာတာေတြကို နားေထာင္မွတ္ယူေနတဲ့ဗိုလ္မႉးဖရစ္ဇ္၀န္စစ္တတ္ကို လက္ညႈိးထိုးျပလိုက္တယ္၊ ၀န္စစ္တတ္ဟာ စကားနည္းၿပီး သေဘာေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ က်ေနာ္မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္တာၾကားေတာ့တြန္႔သြားတယ္၊
အမတ္ၾကီးဘဲသဲလ္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ဘာမွသိပ္မၾကာခင္ ပါေမာကၡဒက္ရွ္နဲ႔ေတြ႔ရတဲ့အခါ က်ေနာ္က လူမ်ဳိးမခြဲျခားတဲ့ အနာဂတ္ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံအတြက္ အနိမ့္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္အျဖစ္ က်ေနာ္ျမင္ထားတာေတြကို ရွင္းလင္းခ်ျပခဲ့တယ္၊ အဲဒါေတြကေတာ့ ဇာတိျပည္နယ္(ံHomeland) (ဟန္ျပကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္) ေတြမရွိတဲ့ တျပည္ေထာင္စနစ္၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္အတြက္ လူမ်ဳိးမခြဲတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လူတကိုယ္မဲတမဲတို႔ျဖစ္ပါတယ္၊ အစိုးရက လူမ်ဳိးကြဲ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားေရး ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ တျခားအသားအေရာင္ခြဲျခားေရးဥပေဒစည္းမ်ဥ္းတခ်ဳိ႔ပယ္ဖ်က္ဖို႔ရည္ရြယ္ေၾကာင္း ေၾကညာတာအေပၚ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ စိတ္အားတက္ႂကြေက်နပ္မႈျဖစ္မျဖစ္ ပါေမာကၡ်ဒက္ရွ္ကေမးတယ္၊ က်ေနာ္က “ဒါဟာ အာပလာပါဘဲ၊ က်ေနာ့္ရည္မွန္းခ်က္က လူျဖဴမတေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ႏိုင္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ လူျဖဴသီးသန္႔ေရကူးကန္မွာ ေရကူးရဖို႔ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တာက ႏိုင္ငံေရးအရတန္းတူမႈပဲျဖစ္တယ္” လို႔ ျပန္ေျပာ လိုက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ အစိုးရကို စစ္ေျမျပင္မွာ အႏိုင္ရဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ကိုင္ရာမွာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔က်ေနာ္ကဒက္ရွ္ကို အေတာ္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာျပလိုက္တယ္၊
အဲသေလာက္အဆင္မေခ်ာတဲ့ ေထာင္၀င္စာေတြ႔မႈကိုေတာ့ ေရွး႐ိုးစြဲသတင္းစာျဖစ္တဲ့ “၀ါရွင္တန္တိုင္းမ္” ရဲ့အယ္ဒီတာ အေမရိကန္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ၾကံဳခဲ့တယ္၊ သူတို႔ၾကည့္ရတာက်ေနာ့္ သေဘာထားေတြ၊ အျမင္ေတြကိုစူးစမ္းဖို႔ထက္ က်ေနာ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္၊အၾကမ္းဖက္သမားတေယာက္ (ႊTerrorist) ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပဖို႔ ပိုစိတ္သန္ပံုရတယ္၊ သူတို႔ ေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြဟာ အဲဒီဖက္ကိုေဇာင္းေပးေနတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ အၾကမ္းဖက္သမားလည္း မဟုတ္ဘူးလို႔ က်ေနာ္က ထပ္ေလာင္းေျပာတဲ့အခါသူတို႔က က်ေနာ္ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တေယာက္လည္းမဟုတ္ဘူးလို႔ သက္ေသျပဖို႔ၾကဳိးစားၾကျပန္တယ္၊ သူတို႔ေျပာတာက သင္းအုပ္ဆရာ မာတင္လူသာကင္းဟာ အၾကမ္းဖက္မႈကို ဘယ္တုန္း ကမွ မက်င့္သံုးခဲ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ က်ေနာ္က သူတို႔ကို မာတင္လူသာကင္းတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရတဲ့အေျခအေနေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အေျခအေနေတြနဲ႔ လံုးလံုးလ်ားလ်ားကြဲျပားတဲ့အေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပမႈေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့အေျခခံဥပေဒအရ တန္းတူအခြင့္အေရးေတြအာမခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း (ဒါေပမဲ့လည္း လူမည္းေတြအေပၚ အာဃာတေတြရွိေနဆဲပါ)၊ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံကေတာ့ တန္းမတူေရးကို အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ အမႊန္းတင္ ပစားေပးထားတဲ့ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီးအၾကမ္းမဖက္မႈကို အင္အားသံုးတံု႔ျပန္တဲ့ စစ္တပ္ရွိေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္ဟာခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တေယာက္ျဖစ္ၿပီး တေလွ်ာက္လံုး ခရစ္ယာန္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလိုက္
တယ္၊ က်ေနာ္က ခရစ္ေတာ္ေတာင္မွ တျခားေရြးစရာနည္းလမ္းမရွိေတာ့တဲ့အခါ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ထဲက ေငြတိုးေခ်း စားသမားေတြေမာင္းထုတ္ဖို႔ အင္အားသံုးခဲ့ရေသးတယ္၊ခရစ္ေတာ္ဟာ အၾကမ္းဖက္မႈ (Violence) လိုလားသူမဟုတ္ေပမဲ့ မေကာင္းမႈကိုဆန္႔က်င္ဖို႔မလႊဲမေရွာင္သာ အင္အားသံုးခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ က်ေနာ့္အျမင္ ေတြကို သေဘာေပါက္လက္ခံသြားလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္မထင္မိပါ၊
ျပည္တြင္းမွာလည္း ျပႆနာေတြၾကံဳေန၊ ျပည္ပကလည္း ဖိအားေပးတာခံေနရတဲ့ဘိုသာဟာ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ေျခလွမ္းနဲ႔ အေလွ်ာ့ေပးကမ္းလွမ္းလာတယ္၊ ၁၉၈၅ ခုဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔မွာ သမတဘိုသာက ပါလီမန္တြင္းေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ အကယ္၍က်ေနာ္ဟာ‘အၾကမ္းဖက္မႈ (Violence) ကို ႏိုင္ငံေရးလက္နက္တခုအျဖစ္သံုးတာ ႁခြင္းခ်က္မရွိ စြန္႔လႊတ္ရင္’ က်ေနာ့္ကို ျပန္လႊတ္ေပးမယ္လို႔ လူသိရွင္ၾကားကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္၊ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုး အေပၚ လည္း တိုးခ်ဲ့ကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္၊ ေနာက္ၿပီး သူကက်ေနာ့္ကို အမ်ားျပည္သူေရွ့မွာ စိန္ေခၚတဲ့ပံုစံနဲ႔ “ဒါေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ မစၥတာမင္ဒဲလားရဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈကို အဟန္႔အတားျပဳေနတာက ေတာင္အာဖရိကအစိုးရမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ မင္ဒဲလား ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ေတာ့တယ္” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ အစိုးရဟာ က်ေနာ့္လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဆိုျပဳခ်က္ တခု လုပ္ဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ အာဏာပိုင္ေတြက က်ေနာ့္ကိုၾကဳိတင္သတိေပးထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ႏိုင္ငံေတာ္ သမတက ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္တြင္းမွာ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ မထားခဲ့ဘူး၊ က်ေနာ္မွတ္သား မိသေလာက္ ဆိုရင္ အဲဒါဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္အတြင္း က်ေနာ့္ကိုလႊတ္ေပးဖို႔ အစိုးရက ေျခာက္ၾကိမ္ေျမာက္ႁခြင္းခ်က္နဲ႔ ကမ္းလွမ္းတာျဖစ္တယ္၊ ဘိုသာ့ မိန္႔ခြန္းကို ေရဒီယိုကေန နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္က ေထာင္ပိုင္ထံ က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔ က်ေနာ့္ ေရွ့ေနအီစမိုင္အယြဗ္တို႔ အေရးတၾကီးေထာင္၀င္စာလာေတြ႔ေစဖို႔ ပန္ၾကားခဲ့တယ္၊ သူတို႔လာေတြ႔မွ သမတရဲ့ ကမ္းလွမ္းမႈ အေပၚ က်ေနာ့္တံု႔ျပန္ခ်က္ကို ေရးမွတ္ယူခိုင္းလို႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္၊
၀င္နီနဲ႔အီစမိုင္တို႔ဟာ တပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ဘူး၊ ဒီအေတာအတြင္း က်ေနာ္က ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ပစ္ဘိုသာဆီ စာတေစာင္ေရးၿပီး က်ေနာ့္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႁခြင္းခ်က္အေနအထားေတြကိုပယ္ခ်ခဲ့ တယ္၊ အမ်ားျပည္သူသိတုံ့ျပန္ခ်က္တခုလုပ္ဖို႔လည္း ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္၊ အဲဒီတုံ႔ျပန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ဟာ ကိစၥရပ္ အေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ဖို႔ စိတ္ထက္သန္ေနတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘိုသာ့ကမ္းလွမ္းခ်က္ဟာ က်ေနာ့္ကိုေအအင္စီက ပယ္ခ်ထားတဲ့ေပၚလစီတခု လက္ခံဖို႔ေသြးေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအၾကား သပ္လွ်ဳိဖို႔ ၾကဳိးပမ္းခ်က္တခုျဖစ္လို႔ပါပဲ၊ က်ေနာ္ဟာ အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ သံသယျဖစ္စရာမလိုေအာင္ သစၥာရွိတယ္ဆိုတာ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေအအင္စီတဖြဲ႔လံုးကိုေရာ၊ အထူးသျဖင့္ ဥကၠဌ ေအာ္လီဗာတမ္ဗိုကိုပါထပ္မံအာမခံခ်င္တယ္၊ ထုိ႔အျပင္ အစိုးရဆီကို သူတို႔ရဲ့ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ပူးတြဲပါ ႁခြင္းခ်က္ေတြ ေၾကာင့္ပယ္ခ်ရေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပ၏နာအေျဖရွာဖို႔လမ္းေၾကာင္းဟာ စစ္ပြဲမဟုတ္ဘဲေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ယူဆေၾကာင္း သတင္းစကားပါးဖို႔လည္း ဆႏၵရွိတယ္၊ ဘိုသာက က်ေနာ္တို႔ ပခံုးေပၚကို အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ပံုခ်ခ်င္ေနတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့အၾကမ္းဖက္မႈကို က်ေနာ္တို႔က ျပန္တုံ့ျပန္တာသာျဖစ္တယ္လို႔ ကမၻာကိုထပ္မံအတည္ျပဳေၾကညာလိုတယ္၊ အကယ္၍ က်ေနာ္ေထာင္ကထြက္လာတဲ့အခါ က်ေနာ္စအဖမ္းခံခဲ့ရတုန္းက အေျခအေနေတြပဲျပန္ၾကဳံရရင္ က်ေနာ္ အဖမ္းခံ ရေစခဲ့တဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကိုပဲ မျဖစ္မေနျပန္လုပ္ရလိမ့္မယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိျမင္ၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္၊
က်ေနာ္ဟာ ေသာၾကာေန႔မွာ ၀င္နီနဲ႔ အီစမိုင္တို႔ကို ေတြ႔ရတယ္၊ တနဂၤေႏြေန႔မွာဆို၀ီတိုၿမိဳ့ ဂ်ာဘူလာနီအားကစားကြင္းမွာ ယူဒီအက္ဖ္လူထုစည္းေ၀းပြဲလုပ္ဖို႔ရွိတယ္၊ အဲဒီမွာက်ေနာ့္တုံ့ျပန္ခ်က္ကို လူသိရွင္ၾကားထုတ္ျပန္ဖို႔ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီေထာင္၀င္စာ ေတြ႔မႈကို ၾကီးၾကပ္ေနတာက က်ေနာ္အကြ်မ္းတ၀င္မရွိတဲ့ ၀ါဒါတခ်ဳိ့ျဖစ္တယ္၊ သမတဆီ က်ေနာ့္ျပန္ၾကားခ်က္ ကိစၥ စေဆြး ေႏြးၾကတဲ့အခါ ခပ္ငယ္ငယ္၀ါဒါတေယာက္ကၾကား၀င္ၿပီး မိသားစုကိစၥေတြပဲ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုခြင့္ရွိတယ္လို႔ ၀င္ေျပာတယ္၊ က်ေနာ္က သူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဆက္ေျပာေနတဲ့အခါ သူကမိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့၊ နည္းနည္း ရာထူးပိုၾကီးတဲ့၀ါဒါတေယာက္ သြားေခၚလာတယ္၊ အဲဒီ၀ါဒါက က်ေနာ့္ကို ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးတာရပ္ဖို႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ္က ဒါဟာ တမ်ဳိးသားလံုးနဲ႔ခ်ီၿပီး အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥေဆြးေႏြးေနတာ ျဖစ္တယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမတဆီက ကမ္းလွမ္းခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္တယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္၊ တကယ္လို႔သူ ဒီေဆြးေႏြးမႈကို ဟန္႔တားခ်င္ရင္ သမတကိုယ္တိုင္ဆီက အမိန္႔ တိုက္႐ိုက္ယူဖို႔လိုတယ္လို႔က်ေနာ ္ သ႔ူကုိသတိေပးလုိက္တယ္။ “တကယ္လုိ႔အဲဒီ အမိန္႔ရဖုိ႔ သမတဆီ မင္းဖုန္းမဆက္ခ်င္ရင္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါတို႔ကို ေနာက္ထပ္မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔” လို႔ က်ေနာ္ ခပ္ေအးေအးေျပာလိုက္တယ္၊ သူ ထပ္မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ပါ၊
က်ေနာ္ၾကဳိတင္ျပင္ဆင္ေရးသားထားတဲ့မိန္႔ခြန္းကို အီစမိုင္နဲ႔၀င္နီ႔ကိုေပးလိုက္တယ္၊ အဲဒီထဲမွာ အစိုးရဆီျပန္ၾကားခ်က္အျပင္ ယူဒီအက္ဖ္ကို ေကာင္းေကာင္းလႈပ္ရွား အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ခ်ီးက်ဴးေၾကာင္း ႏိုင္ငံသိေျပာၾကားထားၿပီး ဂိုဏ္းးခ်ဳပ္ၾကီ းတူးတူးကို ႏိုဘယ္လ္ဆုရတဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္္ျပဳလိုက္တယ္၊ ဒီဆုဟာ ျပည္သူတရပ္လံုးနဲ႔ဆိုင္တယ္ ဆိုတာ ကိုပါထည့္ေျပာထားတယ္၊ ၁၉၈၅ ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၀) ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔မွာ က်ေနာ့္ သမီးဇင္ဇီက က်ေနာ့္ျပန္ ၾကားခ်က္ကို လက္ခုပ္တီး ၾသဘာေပးေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကိုဖတ္ျပတယ္၊ဒီျပည္သူေတြဟာ က်ေနာ့္စကားေတြကို ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံထဲ ဘယ္ေနရာမွာမဆို တရား၀င္နားမေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တယ္၊ဇင္ဇီဟာ သူ႔အေမလိုပဲ စကားေျပာတာ မာန္ပါတယ္၊ သူမက အခုစကားေတြေျပာဖို႔ဒီအားကစားကြင္းထဲ အေဖကိုယ္တိုင္ေရာက္ေနသင့္တယ္လို႔ေျပာတယ္၊ က်ေနာ့္ မိန္႔ခြန္းဖတ္ျပတာ သူမျဖစ္တယ္ဆိုတာသိရလို႔ က်ေနာ္ဂုဏ္္ယူမိတယ္၊
"က်ေနာ္ဟာ အာဖရိကအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ရဲ့ အဖြဲ႔၀င္တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ အာဖရိကအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ရဲ့ အဖြဲ႔၀င္တေယာက္အၿမဲျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေသတဲ့အထိ အဖြဲ႔၀င္ဆက္ျဖစ္ ေနပါလိမ့္မယ္၊ ေအာ္လီဗာတမ္ဗိုဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အကိုတေယာက္မကပါဘူး၊ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္နီးပါး က်ေနာ့္ရဲ့အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္လည္းျဖစ္တယ္၊ခင္ဗ်ားတို႔အထဲမွာ က်ေနာ့္လြတ္ေျမာက္ေရးကို အထူးလိုလားေမွ်ာ္လင့္သူ ဘယ္သူ့ထက္မဆို ေအာ္လီဗာ တမ္ဗိုက က်ေနာ့္လြတ္ေျမာက္ေရးကိုပိုၿပီး ေမွ်ာ္မွန္းလိုလားတာျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္လြတ္ဖို႔ အတြက္ဆိုရင္ သူ႔အသက္ေတာင္စြန္႔မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သိတယ္၊ အစိုးရက က်ေနာ့္အေပၚခ်မွတ္လိုတဲ့ ခြင္းခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ အံ့ၾသမိတယ္၊ က်ေနာ္ဟာလူၾကမ္းတေယာက္မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ တျခားခုခံဆန္႔က်င္ေရးသ႑ာန္လမ္းေၾကာင္း ေတြအားလံုး ပိတ္သြားေတာ့တဲ့အခါမွ က်ေနာ္တို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲဘက္လွည့္တာျဖစ္တယ္၊ ဘိုသာဟာ (ယခင္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့) မာလန္၊ စထရီဒြမ္၊ ဗား၀ုဒ္တို႔နဲ႔ မတူေၾကာင္းျပပါ၊ အၾကမ္းဖက္မႈ စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္စမ္းပါ၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားေရး၀ါဒ ဖ်က္သိမ္းမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါ၊ ျပည္သူလူထုရဲ့အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ အာဖရိကအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ကိုမတရားသင္းေၾကညာတာ ႐ုပ္သိမ္းပစ္ပါ၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားေရး၀ါဒ ဆန္႔က်င္မႈေၾကာင့္ ေထာင္က်ခံေနရသူေတြ၊ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရသူေတြ၊ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရသူေတြအားလံုးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ၊ ျပည္သူလူထုက ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္သူကို ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ လြတ္လပ္စြာႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားခြင့္ကို အာမခံလိုက္စမ္းပါ၊ က်ေနာ္ဟာ ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈကို အင္မတန္တန္ဖိုးထားလိုလားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့လြတ္လပ္မႈကို ပိုလို႔ေတာင္ တန္ဖိုးထားလိုလားတယ္၊ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲေရာက္တဲ့ အခါသမယေနာက္ပိုင္း လူေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကခဲ့ၾကရၿပီးလြတ္လပ္မႈ ကိုျမတ္ႏိုးလို႔ လူေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡခံစားခဲ့ၾကရပါၿပီ၊ အဲဒီေသဆံုးဒုကွၡေရာက္သူေတြအတြက္ ပူေဆြးငိုေႂကြးခဲ့ၾကတဲ့ က်န္ရစ္သူ မုဆိုးမေတြ၊က်န္ရစ္သူဖတဆိုး မိတဆိုးေတြ၊ က်န္ရစ္သူမိခင္နဲ႔ ဖခင္ေတြအေပၚ က်ေနာ္အေႂကြးတင္ေနပါတယ္၊ဒီရွည္ၾကာၿပီး အထီးက်န္ႏုိင္တဲ့၊ အလဟႆျဖစ္သြားတဲ့ ႏွစ္ကာလမ်ားအတြင္း က်ေနာ္တေယာက္ထဲသာ ဒုကၡခံစားခဲ့ရတာမဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ခင္တြယ္ရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ထက္မေလ်ာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ဟာ ကိုယ္လြတ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ေမြးရာပါအခြင့္အေရးကို ေရာင္းမစားပစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ အလားတူပဲ ျပည္သူေတြရဲ့ေမြးရာပါအခြင့္အေရးကိုလည္း ေရာင္းစားဖို႔ အေတြးအေခၚမရွိပါဘူး၊
ျပည္သူလူထုရဲ့အဖြဲ႔အစည္း ပိတ္ပင္ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကိုကမ္းလွမ္းလာတာဟာဘာလြတ္လပ္မႈလဲ၊ က်ေနာ့္ကို ခရီးသြားခြင့္လက္မွတ္ျပစ္မႈနဲ႔ အဖမ္းခံရႏိုင္စရာရွိတဲ့အေျခအေနမွာ က်ေနာ့္ကို ကမ္းလွမ္း လာတာ ဘာလြတ္လပ္မႈလဲ၊ ဘရင္းဖို႔ၿမိဳ့ ကို နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ခ်စ္လွစြာေသာဇနီးသည္နဲ႔အတူ မိသားစုဘ၀ ခံစားရဖို႔ က်ေနာ့္ကို ကမ္းလွမ္း လာတာ ဘာလြတ္လပ္မႈလဲ၊ ၿမိဳ့ထဲေနရဖို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေလွ်ာက္ရတဲ့အေျခအေနမွာ က်ေနာ့္ ကမ္းလွမ္းလာတာ ဘာလြတ္လပ္မႈ လဲ၊ က်ေနာ့္ရဲ့ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈကိုယ္႔က မေလးစားခံရတဲ့အေျခအေနမွာက်ေနာ့္ကို ကမ္းလွမ္းလာတာ ဘာလြတ္လပ္မႈလဲ။လြတ္လပ္တဲ့လူေတြသာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္၊ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူခ်က္ေတြ လုပ္လို႔မရႏုိင္ပါဘူး၊ က်ေနာ္နဲ႔တကြ ခင္ဗ်ားတို႔ျပည္သူေတြ လြတ္လပ္မႈမရွိခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘာကိုမွ ကတိေပးသေဘာ တူမႈ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး၊ လုပ္လိမ့္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့လြတ္လပ္မႈနဲ႔ က်ေနာ့္လြတ္လပ္မႈ ခြဲျခားမရႏိုင္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ ျပန္ကိုလာမွာပါ၊ ”
Labels: အျခား စာမ်က္ႏွာ |
posted by ျမင့္ေဇ @ 12:21 AM  |
|
|
|
|
| က်ေနာ့္အေၾကာင္း |
|
![]()
Name: ျမင့္ေဇ
Home:
About Me: လူပ်ဳိမသုိးတသုိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္ ဒန္တန္တန္ေတာ့မည္။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။
See my complete profile
|
| ယခုလ မာတိကာ |
|
| ယခင္လ မာတိကာ အေဟာင္းမ်ား |
|
| အလည္သြားျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့မ်ား |
|
|
| Powered by |
 |
|
