Ko Poe Zay

(orginal end)-->

ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာ

သတင္း စာမ်က္ႏွာ

စကားစျမည္

ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား

၀တၴဳတို၊ ၀တၴဳရွည္၊ ကဗ်ာ၊ မွတ္သား ဖြယ္ အေထြေထြ စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာ အီးဘုတ္ (E-book) စာအုပ္ေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္အား အခမဲ့ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

Other things

test

ရန္သူႏွင့္စကားေျပာျခင္း (၄) (ဂါမဏိ)

Thursday, August 2, 2007

၈၉
၁၉၈၅ ခုမွာ ေထာင္ဆရာ၀န္က ပံုမွန္ေဆးစစ္မႈလုပ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဆီးေရာဂါပါရဂူထံ ညႊန္လိုက္တယ္၊ ဆီးေရာဂါပါရဂူက က်ေနာ့္မွာ ပေရာစတိတ္ဂလင္း (ဆီးအၾကိတ္)ၾကီးေနတယ္လို႔ ေရာဂါစစ္ခ်က္ေပးၿပီး ခြဲစိတ္ကုသဖို႔ ေထာက္ခံတိုက္တြန္း တယ္၊ သူက ဒါဟာသာမန္လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ပါပဲလို႔ ေျပာတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ မိသားစုနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ခြဲစိတ္မႈခံယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ တယ္၊က်ေနာ့္ကို ကိပ္ေတာင္းၿမိဳ့မွာရွိတဲ့ ေဗါ့လ္က္ေဆး႐ံုကို လုံၿခံဳေရးထူထပ္စြာနဲ႔ ေခၚသြားတယ္၊ ခြဲစိတ္မႈမလုပ္ခင္ ၀င္နီက ေလယာဥ္နဲ႔လာၿပီး က်ေနာ့္ကိုေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ကိုလာေတြ႔သူ တျခားတေယာက္ရွိေသးတယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္မထား သူ။ အံအားသင့္စရာေကာင္းသူျဖစ္ပါတယ္၊ သူကေတာ့ တရားေရး၀န္ၾကီးကိုဘီကိုအက္ဆီးပါပဲ၊ သိပ္မၾကာခင္တုန္းက က်ေနာ္ သူ႔ဆီစာေရးၿပီး ေအအင္စီနဲ႔အစိုးရ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ေရးကိစၥေျပာဖို႔ သူနဲ႔ေတြ႔ ခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္၊ သူက ဘာမွ မျပန္ၾကား ခဲ့ပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီမနက္မွာေတာ့ သူဟာ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ေဆး႐ံုကိုေရာက္ခ်လာတယ္၊ မမာမက်န္းျဖစ္လို႔ ရက္တခ်ဳိ့အိပ္ယာထဲလဲေနတဲ့မိတ္ေဆြေဟာင္းတေယာက္ဆီ လူနာလာေမးတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးပါပဲ၊ သူဟာလံုးလံုးၾကီးကို ယဥ္ေက်း
ပ်ဴငွာေန ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြေနတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ အဓိကအားျဖင့္ အာလာပသလာႅပေတြပဲေျပာၾကတယ္၊ က်ေနာ္က အခုအျဖစ္ကို အင္မတန့္ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္လို။ မထူးဆန္းသလိုပံုစံမ်ဳိးသ႐ုပ္ေဆာင္ေနေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အံ့ၾသေနမိတယ္၊ အစိုးရဟာ ေအအင္စီနဲ႔ တစံုတရာသေဘာတူညီခ်က္ရဖို႔လိုတယ္ဆိုတာကို ၄င္းတို႔ပံုစံအတိုင္း ေျဖးေျဖးေလးေလး။ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ စဥ္းစားတြက္ခ်က္မိေနၿပီျဖစ္တယ္၊ ကိုအက္ဆီးရဲ့ လာေရာက္လည္ပတ္မႈဟာ သံလြင္ခက္တခက္ပါပဲ၊

က်ေနာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရးမေဆြးေႏြးခဲ့ေပမဲ့ အကဲဆတ္တဲ့ျပႆနာတခုေတာ့ က်ေနာ္ တင္လိုက္ေသးတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ဇနီးရဲ့အေနအထားျဖစ္တယ္၊ ၾသဂုတ္လထဲက်ေနာ္ ေဆး႐ံုမတက္ခင္ေလးမွာ ၀င္နီဟာ ဂ်ဳိဟန္နစၥဘာဂ္ၿမိဳံ့ကို ေဆးကုခ ံဖို႔ သြားခဲ့တယ္၊ ဘရင္းဖို႔ၿမိဳ့ ကေန တျခားကိုခရီးသြားခြင့္ဆိုတာ က်ေနာ့္ဆီလာေတြ႔တာ။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာ၀န္ဆီသြားတာပဲ အခြင့္ရတယ္၊ သူမ ဂ်ဳိဟန္နစၥဘာဂ္ၿမိဳံ့ေရာက္ေနစဥ္ ဘရင္းဖို႔(နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရေသာေနရာ)မွာရွိတဲ့ သူမအိမ္နဲ႔အိမ္အေနာက္ဖက္က ေဆးခန္းဟာ မီးေလာင္ဗံုးခြဲဖ်က္ဆီးခံရတယ္၊ ၀င္နီမွာ တျခားေနစရာအိမ္လည္းမရွိေတာ့ ဂ်ဳိဟန္နစၥဘဂ္မွာပဲ ဆက္ေနဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ တကယ္ကေတာ့ ဂ်ဳိဟန္နစၥဘဂ္ၿမိဳံ့ဟာ သူမကိုကန္႔သတ္ခြင့္ျပဳထားတဲ့ နယ္ေျမအျပင္ဘက္မွာျဖစ္တယ္၊ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္းမွာေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ဒီေနာက္မွာေတာ့ လံုၿခံဳေရးပုလိပ္က သူမကို ဘရင္းဖို႔ကအိမ္ကို ျပင္ၿပီးၿပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူမျပန္ရမယ့္အေၾကာင္း စာေရးအေၾကာင္းၾကားလာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူမက ျပန္ဖို႔ျငင္းခဲ့တယ္၊ ၀င္နီကို ဂ်ဳိဟန္နစၥဘာဂ္မွာပဲ ဆက္ေနခြင့္ေပးဖို႔နဲ႔ ဘရင္းဖို႔ကို အတင္းအၾကပ္မျပန္ခိုင္းဖို႔ ကိုအက္ဆီးကို က်ေနာ္ ပန္ၾကားခဲ့တယ္၊ ကိုအက္ဆီးက သူ႔အေနနဲ႔ဘာကိုမွ ကတိမေပးႏိုင္ေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့ စံုစမ္းေလ့လာၾကည့္ေပးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာတယ္၊ က်ေနာ္ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္၊

က်ေနာ္ဟာ ခြဲစိတ္ကုသၿပီးေနာက္ ေဆး႐ံုမွာပဲ နာလန္ထရင္း ရက္တခ်ဳိ့ၾကာခဲ့တယ္၊ ေဆး႐ံုကဆင္းတဲ့အခါ က်ေနာ့္ကို ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္မန္႐ိုးကလာေခၚတယ္၊ ေထာင္မႉး။ ေထာင္ပိုင္ေတြဟာ ေဆး႐ံုဆင္းအက်ဥ္းသားေတြကို လာၾကိဳ႐ိုးထံုးစံမရွိပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ခ်က္ျခင္းပဲ မသကၤာျဖစ္မိတယ္၊အျပန္ကားစီးလာရင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္မန္႐ိုးက သာမန္စကားစျမည္ ေျပာေနသ လိုမ်ဳိး အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပံုစံနဲ႔ “မင္ဒဲလား။ အခု ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ားမိတ္ေဆြေတြဆီ ျပန္ေခၚမသြားေတာ့ဘူး” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ သူဘာဆိုလိုသလဲလို႔ က်ေနာ္ေမးလိုက္တယ္၊ “အခုကစၿပီး ခင္ဗ်ား တေယာက္ထဲပဲ ေနရေတာ့မယ္၊” ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ က်ေနာ္ကေမးတယ္၊ သူေခါင္းခါျပတယ္၊ “က်ေနာ္လည္း မသိဘူးဗ်၊ ခုနေလးတင္ပဲ ႐ံုးခ်ဳပ္က ဒီညႊန္ၾကားခ်က္ကိုေပးလာတာ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္၊ခါတိုင္းလိုပဲ အခုတခါလည္း ၾကိဳတင္သတိေပးမႈမရွိ။ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပါ၊ ပိုးလ္စမိုး ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေထာင္ရဲ့ေျမညီထပ္က အခန္းတခန္းကိုေခၚသြားတယ္၊ အရင္ေနခဲ့တဲ့အခန္းရဲ့ေအာက္ သံုးထပ္နိမ္႔ၿပီး အေဆာင္ ခ်င္းလည္း လံုး၀မတူေတာ့ပါ၊က်ေနာ့္ေနရာက အခန္းသံုးခန္းနဲ႔ သီးသန္႔အိမ္သာ။ ေရခ်ဳိးခန္းပါတယ္၊ တခန္းကိုအိပ္ခန္း။ တခန္းကို စာၾကည့္ခန္းနဲ႔ ေနာက္တခန္းကို က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ရာအျဖစ္သံုးလိုက္တယ္၊အက်ဥ္းေထာင္စံႏႈန္းေတြအရဆိုရင္ ဒီေနရာဟာ နန္းေတာ္တမွ်ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အခန္းေတြကစိုထိုင္းၿပီး မႈိေစာ္နံတယ္၊ သဘာ၀အလင္းေရာင္လည္း နည္းနည္းေလးပဲရတယ္၊ က်ေနာ္က ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလိုေျပာင္းေရႊ႔ဖုိို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို
သူေပးတာမဟုတ္မွန္း က်ေနာ္သိလို႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေျပာင္းေရႊ႔့မႈရဲ့ အလားအလာေတြ။ အက်ဳိးဆက္ေတြကို က်ေနာ္ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားခ်င္ေသးတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ အစိုးရဟာ ဒီေျခလွမ္းကိုလွမ္းလိုက္သလဲ၊

ဒါကို လမ္းေပါက္ဖြင့္ျပမႈတခုအျဖစ္ေျပာဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုလိုပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ထပ္ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္ အတြင္းမွာေတာ့ က်ေနာ့္အေနအထားသစ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သေဘာေပါက္သိျမင္မႈတခုရလာတယ္၊ အေျပာင္းအလဲဟာ ျပႆနာ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမဟုတ္ဘူး၊ အခြင့္အလမ္းတခုျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ နဲ႔ခြဲရတာကို က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္၊ က်ေနာ့္ဥယ်ာဥ္ၿခံနဲ႔ တတိယထပ္ကေနေရာင္ရတဲ့ ကြင္းျပင္ေလးကိုလည္း လြမ္းမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ရဲ့ တကိုယ္ေတာ္ဘ၀ဟာက်ေနာ့္အတြက္ တစံုတရာလြတ္လပ္မႈျဖစ္ေစတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ ကိုယ္စဥ္းစားဆင္ျခင္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကိစၥရပ္တခုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ ဒီတကိုယ္ေတာ္ဘ၀ကို အသံုးခ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ တယ္၊ အဲဒီကိစၥရပ္ကေတာ့ အစိုးရနဲ႔ေဆြးေႏြးပြဲေတြစတင္ေရးပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔တိုက္ပြဲဟာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြကတဆင့္သာ ေရွ့ကို အေကာင္းဆံုးတြန္းတင္ႏိုင္မယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီလို႔ က်ေနာ္နိဂံုးခ်ဳပ္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲထားတယ္၊ အကယ္၍ က်ေနာ္တို႔ဟာေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ အျမန္စမလုပ္ရင္ ႏွစ္ဘက္လံုးဟာဖိႏွိပ္မႈ။ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ စစ္ပြဲဆိုတဲ့ အမိုက္ေမွာင္ထဲ မၾကာခင္ နစ္ျမဳပ္သြားၾကလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ့ တကိုယ္ေတာ္ဘ၀ဟာ အဲဒီေဆြးေႏြးေရး ဦးတည္ခ်က္သြားဖို႔ ေျခလွမ္းစလွမ္းႏုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးေပးေနၿပီး ဒီလိုၾကိဳးပမ္းခ်က္ေတြကို ပ်က္ျပားေစႏိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ေဘးကမ်က္လံုး ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္မႈမ်ဳိးေတြလည္းမရွိျဖစ္ေနတယ္၊က်ေနာ္တို႔ဟာ လူျဖဴလူနည္းစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ရာစုႏွစ္တခုရဲ့ေလးပံုသံုးပံု (၇၅ ႏွစ္)ၾကာေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနခဲ့ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခု(အႏွစ္ ၂၀) ေက်ာ္ဆင္ႏႊဲေနခဲ့တယ္၊

ႏွစ္ဖက္လံုးက လူေပါင္းမ်ားစြာေသခဲ့ၾကၿပီ၊ ရန္သူဟာအင္အားၾကီးၿပီး ၾကံ႔ခိုင္ျပတ္သားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဗံုးၾကဲ ေလယာဥ္ ေတြ။ တင့္ကားေတြတပံုၾကီးရွိေနတာေတာင္မွ သူတို႔ဟာ သမိုင္းရဲ့အမွားဘက္ျခမ္းမွာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိျမင္ခံစား လာပံုရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဖက္မွာေတာ့ အမွန္တရားရွိေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အင္အားေတာ့မရွိေသးပါဘူး၊ စစ္ေရးအရ ေအာင္ပြဲခံဖို႔ ဆိုတာမျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ေတာင္မွအေတာ္အလွမ္းေ၀းတဲ့ အိပ္မက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္အတြက္ရွင္းေနပါတယ္၊ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ ပဋိပကၡတခုထဲမွာ ႏွစ္ဘက္လံုးက အသက္ေတြသန္းခ်ီၿပီးမဟုတ္ေတာင္ ေထာင္ခ်ီၿပီး အဆံုးခံဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွအဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး၊ သူတို႔လည္း ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိပံုရတယ္၊စကားေျပာဖို႔အခ်ိန္က်ေနပါၿပီ၊ ဒီကိစၥဟာ အင္မတန္႔ကို အကဲဆတ္တဲ့ကိစၥျဖစ္တယ္၊ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာကိုအားနည္းတဲ့လကၡဏာအျဖစ္။ သစၥာေဖာက္တဲ့ လကၡဏာအျဖစ္ ႏွစ္ဘက္စလံုးက သေဘာထားၾကတယ္၊ တဖက္ဖက္က ထင္ရွားတဲ့အေလွ်ာ့ေပးမႈေတြမလုပ္မခ်င္း ေနာက္တဖက္ကစားပြဲ၀ိုင္းဆီလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အစိုးရက က်ေနာ္တို႔ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့အၾကမ္းဖက္ ( Terrorist) အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္၊ အစိုးရဟာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ (သို႔မဟုတ္) ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွစကားေျပာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ အခိုင္အမာေျပာထားတယ္၊ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားပါတီ(အသားအေရာင္ချဲြခားေရး၀ါဒီ-လျူဖဴပါတီ)ရဲ့ တရားေသခံယူခ်က္ျဖစ္တယ္၊ ေအအင္စီကလည္း အစိုးရဟာ ဖက္ဆစ္ျဖစ္တယ္။ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရးသမားျဖစ္တယ္။ အစိုးရဟာ ေအအင္စီကို မတရားသင္းေၾကညာထားတာမပယ္ဖ်က္မခ်င္း။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုးကိုႁခြင္းခ်က္မရွိ ျပန္မလႊတ္
မခ်င္း။ ၿမိဳ့သစ္ေတြ (လူမည္းမ်ားအတြက္ သီးသန္႔သတ္မွတ္ထားေသာ ၿမိဳ့နယ္မ်ား) ကေန စစ္တပ္ေတြျပန္မ႐ုပ္မခ်င္း။ အစိုးရနဲ႔စကားေျပာဖို႔မရွိဘူးလို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ အခိုင္အမာေျပာထားတယ္၊

အစိုးရနဲ႔ စကားေျပာေရးဆံုးျဖတ္ဖို႔ဆိုတာ အလြန္႔ကိုအေရးၾကီးတဲ့အတြက္ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ လူဆာကာၿမိဳံ့ (ေအအင္စီဗဟိုရွိရာ ဇမ္ဘီယာႏိုင္ငံၿမိ႔ဳေတာ္)မွာပဲ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ စကားေျပာေရး… ျဖစ္စဥ္ဟာ စဖို႔လိုေနၿပီလို႔ က်ေနာ္ယူဆတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေအာ္လီဗာနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာဆက္သြယ္ဖို႔ က်ေနာ့္မွာ အခ်ိန္လည္းမရွိ။ နည္းလမ္း လည္း မရွိျဖစ္ေနတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တေယာက္ေယာက္က ပထမဆံုးေျခလွမ္းကိုစလွမ္းဖို႔လိုေနၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ သီးသန္႔တကိုယ္ေတာ္အေနအထားသစ္က အဲသလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ လြတ္လပ္မႈကိုေရာ။ က်ေနာ့္ၾကိဳးပမ္းခ်က္ေတြ မေပါက္ၾကားေရးအတြက္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ကာလတခု အာမခံခ်က္ကိုပါ အခြင့္အလမ္းေပးေနပါတယ္၊ က်ေနာ္ဟာ အခုဆိုရင္ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့။ တကိုယ္တည္း သီးသန္႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရမႈမ်ဳိး ခံေနရတယ္၊ က်ေနာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြဟာ က်ေနာ့္အေပၚသံုးထပ္မွာသာရွိေနေပမဲ့သူတို႔ဟာ ဂ်ဳိဟန္နစၥဘာဂ္မွာ ေရာက္ေနသလိုပါပဲ၊ သူတို႔ကိုေတြ႔ဖို႔ဆိုရင္ က်ေနာ္ဟာ တရား၀င္ပန္ၾကားခ်က္တခု တင္ျပရတယ္၊ အဲဒီပန္ၾကားစာကို ပရီတိုးရီးယား႐ံုးခ်ဳပ္က ခြင့္ျပဳေထာက္ခံဖို႔ လိုတယ္၊ အဲသလို ခြင့္ျပဳေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ရဖို႔ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေလ့ရွိပါတယ္၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ရတဲ့အခါ က်ေနာ္ဟာ သူတို႔နဲ႔ ေထာင္၀င္စာေတြ႔တဲ့ေနရာမွာ ေတြ႔ရတယ္၊
ဒါဟာျဖင့္ ထူးျခားသစ္ဆန္းတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳတခုပါပဲ၊ က်ေနာ့္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ဘ၀တူအက်ဥ္းသားေတြဟာ အခုဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို တရား၀င္ေထာင္၀င္စာေတြ႔သူေတြ ျဖစ္ေနၿပီ၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ အရင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူေနခဲ့ၿပီး တရက္ကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စကားေျပာႏိုင္ခဲ့တယ္၊အခုေတာ့ တရား၀င္ေလွ်ာက္လႊာေတြတင္။ ခ်ိန္းဆိုခ်က္ေတြလုပ္မွရၿပီး ေျပာစကား ေတြ လည္းေဘးကေစာင့္နားေထာင္ခံရတယ္၊က်ေနာ္ဟာ အခန္းသစ္ေရာက္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ အဲသလို ေတြ႔ဆံုမႈတခုစီစဥ္ေပးဖို႔ ေထာင္ပိုင္ကိုပန္ၾကားခဲ့တယ္၊ သူစီစဥ္ေပးလို႔ က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ေတြ႔ရၿပီး က်ေနာ္ေနရာ ေျပာင္းခံရတဲ့ကိစၥ ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ ေ၀ါလ္တာ။ ကက္သီနဲ႔ ေရးတို႔ဟာ က်ေနာ္နဲ႔ လူခ်င္းကြဲသြားလို႔ ေဒါသထြက္ေနၾကတယ္၊ သူတို႔က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္မႈတရပ္လုပ္ခ်င္ၾကၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေပါင္းထားဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ၾကတယ္၊ က်ေနာ့္တံု႔ျပန္ခ်က္ဟာသူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မဟုတ္ခဲ့ပါ၊ က်ေနာ္က “ဒီမွာကိုယ့္လူတို႔။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒါကို ဆန္႔က်င္သင့္ တယ္လို႔ မထင္ဘူး” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္ကိုထားတဲ့ေနရာသစ္ဟာ အဆင့္ျမင့္တယ္၊ ဒါကို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုးအတြက္ အစဥ္အလာျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္က ေျပာျပတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က “ဒီကိစၥကေန ေကာင္းတာတခုခုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္၊ အခုဆုိရင္ အစုိးရက က်ေနာ္တို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ဖို႔အေနအထားမွာ က်ေနာ္ရွိေနၿပီ” လို႔ ခပ္၀ါး၀ါးထပ္ျဖည့္ေျပာလိုက္တယ္၊ ဒီေနာက္ဆံုးရွင္းျပခ်က္ကို သူတို႔ သိပ္ဂ႐ုမမူမိၾကပါ၊ ဂ႐ုမူမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း က်ေနာ္သိပါတယ္၊

က်ေနာ္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔မွမေျပာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္၊ အေပၚထပ္ကက်ေနာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေရာ။ လူဆာကာက ရဲေဘာ္ေတြေရာ မေျပာဖို႔ျဖစ္တယ္၊ ေအအင္စီဟာ အစုအေပါင္းတခုျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ အစိုးရက စုေပါင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္မႈကိုမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားတယ္၊ က်ေနာ့္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဒီကိစၥေတြေဆြးေႏြးဖို႔ က်ေနာ့္မွာ လံုၿခံဳမႈလည္းမရွိ၊ အခ်ိန္လည္းမရွိ ျဖစ္ေနတယ္၊ အေပၚထပ္က က်ေနာ့္အေဖာ္ေတြဟာ က်ေနာ့္အဆိုျပဳခ်က္ကို ႐ႈတ္ခ်ျပစ္တင္ၾကမွာ က်ေနာ္ သိတယ္၊ အဲသလိုဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ ေရွ့ေဆာင္ေရွ့ရြက္မႈဟာ ေလွ်ာေမြးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္၊ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဟာ ကိုယ့္လူေတြကိုလမ္းမွန္အတိုင္းဦးေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ကိုယ့္အုပ္ေရွ့ကို ထိုးထြက္သြားၿပီး ဦးတည္ခ်က္ အသစ္အတိုင္း ထြက္သြားရမယ့္အခ်ိန္အခါေတြရွိတယ္၊ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနနဲ႔ တကယ္လို႔ အရာကိစၥေတြ ေမွ်ာ္လင့္စီစဥ္ထားသလိုျဖစ္မလာရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ တကိုယ္ေတာ္သီးသန္႔ အက်ဥ္းခံဘ၀ကို က်ေနာ့္အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးစရာလည္းရတယ္၊ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ အဖိုးၾကီးက တေယာက္ထဲေနေနရၿပီး အကုန္လံုးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတယ္။ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ သူ႔တဦးခ်င္းနဲ႔ပဲ ဆုိင္တယ္။ ေအအန္စီကို ကုိယ္စားမျပဳဘူးလုိ႔ ဆင္ေျခေပးႏုိင္တယ္ေလ ….၊

Labels: အျခား စာမ်က္ႏွာ

posted by ျမင့္ေဇ @ 2:20 AM

0 Comments: