အဲဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ေတာင္ယာမီးရႈိ႔ၿပီး ကြ်န္းေခြရတဲ့ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာေပါ့။ အဖြားေလးေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူက ၿမိဳ့ၾကီးသူ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ သူက ရုတ္တရက္ ျပန္လာတယ္။ က်ေနာ္က ေဆးမွဴး တပုိင္း ေက်ာင္းဆရာတပုိင္း လုပ္ရခ်ိန္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းဆ၇ာသာ လုပ္တာ အစုိးရ အသိအမွတ္ျပဳ မဟုတ္။(သူပုန္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ ခန္႔ရုိးလား)။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဖြားေလး ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မူလတန္း ေက်ာင္းဆရာမေလးက ဖ်ားေနရွာတယ္။ က်ေနာ္ သြားကုရတာေပါ့။ အဲဒီမူလတန္းေက်ာင္းဆရာမေလးကလည္း နဂုိကတည္းက ခင္ရွာ တယ္။ ရုပ္ရည္ကေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ က်ေနာ့္ရဲ့ မေတာ္ခဲ့ရတဲ့ မေဟသီက မျပန္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ေရွ၀ရန္တာေပၚ ေမးတင္ၿပီးေစာင့္ေနတယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ေဆးကု ရလည္း ခက္၊ ဟုိဆရာမေလးလည္း မ်က္ႏွာပူနဲ႔.. ဒါေပမယ့္ အဲဒါက က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့ရျခင္း ေနာက္ဆုံးပါ။ အဲဒါၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းသိမ္းဖုိ႔ျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူ ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ဆီကုိ အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္လာတယ္။ သူပုန္ဟာ သူပုန္ဘဲျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ဟာပါ။ အဲဒီစာ ေရာက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖြားေလး မရွိပါ။ သူက သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ဆီေရာက္ေနခဲ့။ က်ေနာ္တုိ႔ သြားမယ့္ေန႔ေရာက္ေတာ့ တကယ့္ကုိ ျဗဳန္းစားၾကီး … အဲဒါနဲ႔ အတူေနတဲ့ တေယာက္ ကို ရြာကလူေတြေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔လုိမယ္ဆုိၿပီး ရြာကုိသြားႏႈတ္ဆက္တယ္။ အမွန္က အဓိက ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာ အဖြားေလးပါ။ သူက အဲဒီေန႔ ျပန္ေရာက္မယ္ ၾကားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူအိမ္သြားၾကည့္ေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔ သူေမာင္ေလး ညီမေလးေတြထုိင္လုိ႔….။ သူ႔အေမကို ေျပာတယ္။ “အမုိး… က်ေနာ္သြားရေတာ့မယ္…” ဆုိေတာ့ ။ “ဆရာ လုိခ်င္တာယူသြားပါ” လုိ႔ အဖြားၾကီးက ေျပာရွာတယ္။ က်ေနာ္ေတြေတြေ၀ေ၀ တခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာယူသြားရမွာလဲေပါ့။ က်ေနာ္ယူသြားခြင့္ရွိရင္ေတာင္မွ ခ်စ္ျခင္း အပါအ၀င္ က်ေနာ္ ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖစ္ရပ္ေတြ က်န္ခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ျငင္းလုိ႔မွ မရဘဲ။ ကုိယ္ေရြးခဲ့တာက ေတာ္လွန္ေရးသမားဘ၀..။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔အေမဆီက ခြင့္ပန္ၿပီး အဖြားေလးရဲ့ ဓာတ္ပုံတပုံ ယူခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ တဦးတည္း အတြက္ဆုိရင္ မလုိပါဘူး။ အစဥ္ အမွတ္သညာထဲမွာ စြဲၿမဲခဲ့တဲ့ ပုိင္ဆုိင္ရယူလုိမႈ တခု မဟုတ္လား။ ။ ျမင့္ေဇLabels: အက္ေဆး/၀တၴဳတို |
ဆရာ ဂုရဳ တို႕...ခုတေလာ..အျပတ္ လြမ္းေ နၾကပါလား။ ေကာင္းတာ ေတာ့..ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ဗ်ိဴး ။ ( ကိုေယာဟန္ ေအာင္ ေျပာလို႕..နံမယ္ သိတာေနာ္)