|
|
| Saturday, June 23, 2007 |
“ျပည္သူ႔စစ္သား..........ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ”
(လြင္ေမာင္သန္း)
“ငါ့သားမ်ားစစ္ထဲဝင္မယ္ဆိုရင္ေလ... စစ္တပ္ဆိုတာေယာကၤ်ားေကာင္း၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တို႔ကို ေမြးဖြားေပးတ့ဲ ေနရာျဖစ္တယ္” အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕အဆိုအမိန္႔ကို က်က္သေရရွိၿပီး တည္ၾကည္ ခန္႔ညားတ့ဲ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးရဲ႕ လူတရပ္ခန္႔အ႐ြယ္ ဓါတ္ပံုႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ အနီေရာင္ကတၱီပါေပၚ ေ႐ႊဝါ ေရာင္စာလံုးေတြနဲ႔ ေရးသားထားတယ္။ မဆလေခတ္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္မ်ားမွာ ျမင္ေတြ႔ေနက် ျမင္ကြင္း ျဖစ္တယ္။ “...အမယ္မင္းထြားလိုက္တာ၊.စစ္သားးႀကီးလံုးလံုး ၊ဗိုလ္မႉးႀကီး႐ံႈးေလာက္ရဲ႕.ပုခံုးနဲ႔လက္ျပင္၊ ေက်ာျခင္က သံေခ်ာင္း၊ တႏွစ္တြင္းမွာ ခ်က္ျခင္းပဲေျပာင္းေရာ့.......”
“ငါ့သားမ်ားစစ္ထဲဝင္မယ္ဆိုရင္ေလ... စစ္တပ္ဆိုတာေယာကၤ်ားေကာင္း၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တို႔ကို ေမြးဖြားေပးတ့ဲ ေနရာျဖစ္တယ္” အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕အဆိုအမိန္႔ကို က်က္သေရရွိၿပီး တည္ၾကည္ ခန္႔ညားတ့ဲ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးရဲ႕ လူတရပ္ခန္႔အ႐ြယ္ ဓါတ္ပံုႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ အနီေရာင္ကတၱီပါေပၚ ေ႐ႊဝါ ေရာင္စာလံုးေတြနဲ႔ ေရးသားထားတယ္။ မဆလေခတ္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္မ်ားမွာ ျမင္ေတြ႔ေနက် ျမင္ကြင္း ျဖစ္တယ္။ “...အမယ္မင္းထြားလိုက္တာ၊.စစ္သားးႀကီးလံုးလံုး ၊ဗိုလ္မႉးႀကီး႐ံႈးေလာက္ရဲ႕.ပုခံုးနဲ႔လက္ျပင္၊ ေက်ာျခင္က သံေခ်ာင္း၊ တႏွစ္တြင္းမွာ ခ်က္ျခင္းပဲေျပာင္းေရာ့.......” ကဗ်ာ၊လကၤာတို႔ ကလဲ စစ္သားျဖစ္မွ၊ စစ္တိုက္ဖူးမွသာ ေယာကၤ်ားပီသတယ္။ လူေတာတိုး၊လူရာဝင္တယ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္သူတို႔ အသဲႏွလံုးထဲမွာ နစ္ဝင္စြဲညိေနတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကိုေအာင္ဆန္း၊ သခင္ ေအာင္ဆန္းလို႔ေခၚ ရတာ မေလးနက္ဘူး၊ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္လို႔ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း”လို႔ ေခၚလိုက္ရမွ အားပါးတရရွိခ့ဲတာ။ အေနာ္ရထာ၊ က်န္စစ္သား၊ တပင္ေရႊထီး၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား၊ မဟာဗႏၶဳလ စတ့ဲရာဇဝင္ထဲက ျမန္မာ့စစ္သူႀကီး၊ စစ္သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ရဲစြမ္းသတိၱပံုရိပ္ေတြက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒ႑ာရီ အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေလးမ်ားအျဖစ္ အမွတ္ရ တမ္းတေနေလ့ရွိခ့ဲၾကတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တ့ဲ ႏွင္းဆီခုိင္ေတြျဖစ္လို႔ မနာလို၊ ဝန္တိုနဲ႔ အားက် ခ့ဲမိေသးတယ္။ ခုေတာ့လဲ ဒါေတြဟာ ကမၻာျခားခ့ဲၿပီလား။
၁၉၈၀ခုႏွစ္ေလာက္က ဧရာဝတီတိုင္း၊ က်ဳံေပ်ာ္ၿမိဳ႕၊ ခလရ(၃၆)ကို အမွတ္(၅)တိုင္းဗဟိုေလ့က်င့္ေရးစခန္း (ေရႊျမင္တင္၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕)က ေလ့က်င့္ေရးသင္တန္းဆင္းရဲေဘာ္သစ္ေတြေရာက္လာတယ္။ အဲသည္ရဲေဘာ္သစ္ ေတြထဲမွာ အသားျဖဴျဖဴႏုႏုေခ်ာေခ်ာ ရန္ကုန္သားတဦးျဖစ္တ့ဲ တပ္သားေရႊသြင္ တေယာက္ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ခပ္ည့ံည့ံတပ္ခြဲ(၄)မွာ တာဝန္က်တယ္။ အသက္ကလဲ (၁၈)ႏွစ္-(၁၉)ႏွစ္အရြယ္၊ (၁၀)တန္းႏွစ္ခါက်လို႔ အိမ္မျပန္ရဲတာနဲ႔ စစ္တပ္ထဲကိုမ်က္စိလည္ေရာက္လာတ့ဲ အိမ္ေျပးေက်ာင္းသားလူငယ္ ေလးတေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အစ္မ(၅)ေယာက္ၾကားထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာတ့ဲ တဦးတည္းေသာ အငယ္ဆံုးသား ေယာက်ၤားေလးျဖစ္လို႔ ခၽြဲတာ၊ ႏြဲ႔တာအက်င့္ပါေနတတ္တယ္။
ခြဲ(၄)တပ္ခြဲမႉး ဗိုလ္ႀကီးေအာင္သန္း(ယာယီတပ္ခြဲမႉး၊ဗိုလ္မႉး) သင္တန္းသြားေနေတာ့ တပ္ခြဲမွာစီနီယာျဖစ္တ့ဲ “ဝါးကားေတာင္မွ သူ႔ေရွ႕ကျဖတ္မေမာင္းရဲဘူးလို႔” နံမည္ဆိုးနဲ႔နံမည္ႀကီးတ့ဲ ဗိုလ္ႀကီးတင္ယု ကတပ္ခြဲမႉး တာဝန္ယူထားရတယ္။ တပ္ခြဲကလစာၾကပ္ရဲ႕ မိန္းမနဲ႔ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ပက္ပင္းမိလို႔ ဟိုးေလး တေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ခ့ဲေသးတယ္။ တပ္ခြဲမွာရွိတ့ဲ ဆရာေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕မိန္းမေတြကို လစ္ရင္လစ္သလိုေခ်ာင္း ေျမာင္းႀကံစည္ တတ္လို႔ လမ္းေတြ႔ရင္ေတာင္ႏႈတ္မဆက္ရဲ၊ အိမ္အလည္ထမင္းစားမဖိတ္ရဲပါဘူး။ ေရွ႕တန္းရြာေတြ ကိုေရာက္ရင္ လဲအပ်ဳိအ႐ြယ္၊ ခပ္ငယ္ငယ္မိန္းမမ်ားမ်ားရွိတ့ဲ အိမ္ေတြမွာခြဲ႐ံုးထိုင္ေလ့ရွိတယ္။ အပ်ဳိ၊အအိုမေရွာင္လို႔ အမ်ဳိး သမီးေပၚတာေတြကေတာ့ မလြတ္သေလာက္ပါဘဲ။ (ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးေဒသ႐ြာမ်ားတြင္ စစ္ဆင္ေရး အထမ္း သမားေပၚတာဆြဲေလ့ရွိသျဖင့္ စစ္ေၾကာင္းမလာခင္ ႐ြာထဲကေယာကၤ်ားမွန္သမွ်လြတ္ရာသို႔ ေရွာင္ေနတတ္ၾကရာ ႐ြာထဲတြင္က်န္ရစ္ခ့ဲသည့္ အမ်ဳိးသမီးမိန္းမမ်ားကိုပင္ အထမ္းသမားေပၚတာအျဖစ္ ေခၚသံုးေလ့ရွိပါသည္။)
၁၉၈၀ခုႏွစ္၊ေဆာင္းရာသီ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာ စစ္ဆင္ေရးအထူးအဖြဲ႔မႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းရီနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင္စိန္တို႔က ဦးေဆာင္ၿပီး KIO နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲလုပ္တယ္။ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္စြန္႔ေရး၊ လက္နက္ခ် ေရးကိုသာ အဓိကေဇာင္းေပးေဆြးေႏြးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္တယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ သင္တန္းဆင္း(၂၀၀၀)ေလာက္ အိႏၵိယနယ္စပ္အေနာက္ဘက္မွ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္အေရွ႕ဘက္ တလႊားထိ ျဖတ္သန္းသြားမယ္ဆိုတ့ဲသတင္းအရ ပိတ္ဆို႔ေရးေတြလုပ္ေနရတယ္။ အဲသည္ကာတံုးက နတခတပ္ (ဧရာဝတီတိုင္း)မ်ားဟာ မပခ(ကခ်င္ျပည္နယ္) စစ္ဆင္ေရးခြင္မ်ားမွာ ေရွ႕တန္းထြက္လႈပ္ရွားၾကရတယ္။ ခလရ(၃၆) စစ္ေၾကာင္း႐ံုးက ေမာ္လူး၊ေမာ္ဟန္မွာ႐ံုးထိုင္ၿပီး နမ့္စီေအာင္၊နဘားကေန ကာဒူ၊မိုးညွင္းထိ ပိတ္ဆို႔ေရး တာဝန္ယူရတယ္။ စစ္ေၾကာင္း(၂)လက္ေအာက္ခံ ခြဲ(၄)က အင္းေတာ္ႀကီးနားက လံုးတံုအနီး ေရႊတြင္းတဝိုက္မွာ လႈပ္ရွားတာဝန္ယူထားရတယ္။ ႐ြာထဲကို လံုးဝမဝင္ထြက္ရလို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားတယ္။ ဗ်ဴဟာ၊ တိုင္း၊ တပ္မသာမက ကစထနဲ႔တိုက္႐ိုက္အမိန္႔ေပး ညြန္ၾကားခ်က္ေတြရွိတယ္။ စစ္ဆင္ေရးလႈပ္ရွားမႈ သတင္း မေပါက္ၾကားရေအာင္ ႐ြားနားကိုေတာင္မွ ကပ္ခြင့္မေပးဘူး။
ရဲေဘာ္သစ္တပ္သားေရႊသြင္ကို ခလရ(၃၆)၊ ခြဲ(၄)ရဲ႕တပ္ခြဲရံုးမွာေခၚထားတယ္။ တပ္ခြဲမႉးဗိုလ္ႀကီးတင္ယုရဲ႕ ဘက္စမင္း လုပ္ရတယ္။တပ္ခြဲမႉးအတြက္ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ထမင္းခူးခပ္ေကၽြး႐ံုတင္မကဘူး ႏွိပ္နယ္နင္းေပး ျခင္ေထာင္ပါေထာင္ေပးရတယ္။ ပိုဆိုးတာက တပ္ခြဲမႉးနဲ႔လဲ တျခင္ေထာင္ထဲမွာ လိုက္အိပ္ေပးရတယ္။ တေန႔ေတာ့ ဝါးကားမေရွာင္ တပ္ခြဲမႉးဗိုလ္ႀကီးတင္ယုေၾကာင့္ အေတြ႔အႀကံဳႏုႏုနဲ႔ကႏြဲ႔ကယေနတတ္တ့ဲ ရဲေဘာ္သစ္ကေလးတဦးဟာ ေယာကၤ်ားခ်င္းသံဝါဟျပဳက်င့္တာခံရလို႔ လံုးရာကျပားလို႔ေရတိမ္နစ္ခံခ့ဲရတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ရွက္လဲရွက္၊ ေၾကာက္လဲေၾကာက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ေသနတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပစ္သတ္လို႔ အေသခံ သြားခ့ဲတယ္။ ဒီအျဖစ္ဆိုးကို ၾကားသိရတ့ဲ ဆရာေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြဟာ ရင္ထုမနာျဖစ္ရတ့ဲအထဲ “ငွက္ဖ်ားေရာဂါေဖါက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတယ္”လို႔ အထက္ဌာနကို ေၾကးနန္းလိမ္႐ိုက္တာကို ေဒါသထြက္လို႔ ေပါက္ကြဲေတာ့မ့ဲဆဲဆဲမွာ စစ္ေၾကာင္း(၂)မႉး ဗိုလ္မႉးေမာင္ေမာင္ (႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ခိုင္သင္းၾကည္ ၏ဖခင္) လာထိမ္းသိမ္းေပးျပီး တပ္ရင္းမႉး ဒုတိယဗိုလ္မႉးႀကီး သိမ္းထူးရွိတ့ဲ စစ္ေၾကာင္း(၁)ကို ေျပာင္းေပးလိုက္ တယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ေတာ့ ေရွ႕တန္းေတြမွာထံုးစံလိုျဖစ္ေနတ့ဲ ေနာက္ေစ့ ကိုက်ည္ဆံမွန္တ့ဲ အရာရွိတဦး ထပ္တိုးသြားပါလိမ့္မယ္။
ဒီဗိုလ္ႀကီးတင္ယုဟာ မဆလဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ပါတီဌာနႀကီးမႉးတစ္ေယာက္ရဲ႕သားျဖစ္တယ္လို႔သိရတယ္။ အဲသည္တံုးက လူႀကီးသားသမီးအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္တပ္ထဲမွာအရာရွိလုပ္ခိုင္းေလ့ ရွိေတာ့ ဆိုးခ်င္တိုင္း ဆိုး၊ ရမ္းခ်င္တိုင္းရမ္းလို႔ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေက်ာ္ထင္ရဲ႕သား ဗိုလ္ႀကီးေအာင္ေက်ာ္(ေတဇ-၉)၊ တိုင္းမႉးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအးေသာင္ရဲ႕သား ဗိုလ္ႀကီးတင္ထြန္းေအး( စစ္တကၠသိုလ္-၂၂) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီဝင္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေဖၚယူခါးရဲ႕သား ဗိုလ္ႀကီးဖီးလစ္ခါးတို႔ညီအကို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕တူ ဗိုလ္ႀကီးတင္ထြန္းဝင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ရဲေက်ာ္ရဲ႕သား နႏၵေအာင္စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီးပဲ ဗိုလ္သင္တန္းကို ေအာင္ေပးလို႔ စစ္ဗိုလ္လုပ္စားေနၾကတယ္။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းျပန္တန္းဝင္အရာရွိႀကီးေတြအျမန္ျဖစ္လို႔ အခြင့္ထူး ခံစားခြင့္ရွိၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕ဆို ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြေလာက္ေတာင္အဆင့္မရွိဘဲ မူးယစ္ေဆးေတာင္စြဲေန ၾကတယ္။
“ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္” တပ္မ(၄၄)ကရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာစေတးျပီး နတခတိုင္းမႉးျဖစ္လာတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ဟာ ၈၈-အေရးေတာ္ပံုအျပီးမွာ ဖက္စစ္ဝါဒီပီပီ အစြယ္ထုတ္ျပလို႔ အရပ္သား ဝန္ထမ္းေတြျပည္သူေတြကို ပုသိမ္ၿမိဳ႕လယ္မွာ ေနပူထဲေနလွမ္းျပီး ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခ့ဲတာ ျပည္သူအားလံုး မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခ့ဲရတယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕စည္း႐ံုးေရးခရီးစဥ္မွာလဲ တိုင္းမႉးရဲ႕ကိုယ္ေရးအရာရွိ ဗိုလ္ႀကီးျမင့္ဦး(ဖေနာင့္တိုျမင့္ဦးဟုေခၚတြင္) ကို ေဒၚစု လုပ္ႀကံဖို႔လွ်ိဳ႕ဝွက္အမိန္႔ေပးခ့ဲ ေသးတယ္။ ျမင့္ေအာင္လိုဆိုးသြမ္းရမ္းကားတ့ဲ ဖက္စစ္အရာရွိႀကီးေတြရွိသလို “ကိုင္းပင္ႀကီးကကၽြန္းပင္ႀကီးကိုမွီ ၿပီးကၽြန္းပင္ႀကီးကလဲကိုင္းပင္ကိုမွီတယ္”တို႔၊ “ဝယ္သာ(weather) မေကာင္းရင္ျဖဳတ္လဲလိုက္”လို႔ မူလတန္း ခေလးေလာက္ေတာင္မွအသိဥာဏ္ဗဟုသုတမရွိတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးညြန္႔လို ခပ္ႏံုႏံုခပ္ည့ံည့ံ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အရာရွိေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေတာ့ တိုင္းျပည္မွာလဲ မူဆလင္ဘာသာဝင္မ်ဳိးညြန္႔(စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္က ရဲ႕ညီဝမ္းကြဲေတာ္သူ) ကိုသာသနာေရးဝန္ႀကီးခန္႔လို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကို ဟိုဟာလုပ္ခိုင္း၊ သည္ဟာလုပ္ခိုင္းနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ေစာ္ကားလိုက္ပါေသးတယ္။
နတခတိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္လို ခပ္ဆိုးဆိုးခပ္ရမ္းရမ္းဖက္စစ္အရာရွိႀကီးေတြ၊ ရန္ကုန္တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးညြန္႔လို အရည္အေသြးမမီတ့ဲ ခပ္ည့ံည့ံအရာရွိႀကီးေတြရွိသလို တပ္မေတာ္ေလ့က်င့္ေရးအရာရွိခ်ဳပ္ ေဟာင္းဗိုလ္မႉးႀကီးလူေမာ္လို ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တိက်တ့ဲ စစ္သားေကာင္းႀကီးေတြလဲရွိခ့ဲပါေသးတယ္။အရပ္၅ ေပ ခန္႔ခပ္ပုပု ဗိုလ္မႉးႀကီးလူေမာ္ဟာ တပ္မေတာ္ကေပးတ့ဲ စစ္ကားကို တသက္လံုးသူ႔မိသားစုအတြက္ ကိုယ္ပုိင္မသံုး ခ့ဲပါဘူး။ မိသားစုကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥအတြက္ စစ္ကားကိုမသံုးဘဲ လုပ္ငန္းတာဝန္အတြက္သာအသံုးျပဳျပီး ပိုတ့ဲ ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ျပန္လည္အပ္ႏွံတ့ဲအတြက္ ဒ႐ိုင္ဘာရဲေဘာ္ကားသမားအတြက္ အႀကံအဖန္မရလို႔ စိတ္ညစ္ရေပမ့ဲ တသက္လံုးစစ္သက္(၄၀)ႏွစ္ေလာက္ မပ်က္မကြက္က်င့္သံုးလာခ့ဲတ့ဲအတြက္ မည္သူမဆို မေလးစားဘဲမေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႐ိုးသားတ့ဲကိုယ္က်င့္တရားကို အသိအမွတ္ျပဳႀကရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕အရာရွိငယ္ေတြလဲ အိမ္ကိုေငြျပန္မွာလို႔ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြရဲ႕အခက္အခဲမ်ားကို လက္ေရတျပင္တည္း ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကလို႔ အိမ္ကအေဖ၊အေမတို႔ရဲ႕ ညဴစူျခင္းေတာင္မွခံရပါေသးတယ္။
၁၉၈၂-၈၃ ဝန္းက်င္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ကဖြင့္တ့ဲ “ပ်ားေဂဟာၾကက္ေက်ာ္” အေရာင္းဆိုင္မ်ား အေတာ္ ေခတ္စားခ့ဲပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္နယ္တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြက ေမြးျမဴေရးၾကက္မ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ပို႔ေပးရပါ တယ္။ နတခ(ပုသိမ္)မွ ရန္ကုန္သို႔ဇက္သေဘၤာႀကီးမ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္ရာတြင္ေျမာင္းျမၿမိဳ႕မွာ ညအိပ္ရပ္နား ေလ့ ရွိပါတယ္။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးျပေျမာင္းျမဆိပ္ကမ္းကိုကပ္ေတာ့ “အာမီ(Army)ရမယ္၊ ေတာရမယ္”လို႔ ေစ်းေရာင္း သလို လာေအာ္ေနတာနဲ႔ “အာမီ(Army) လိုခ်င္တယ္”ဆိုၿပီး သူတို႔ေခၚေနတ့ဲ ေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ညိဳညိဳေတာင့္ေတာင့္အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုဆီကိုေခၚျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တ့ဲ အာမီ(Army Rum) မဟုတ္လို႔ တစံုတခုမွားယြင္းေနၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ခံစားလိုက္မိတယ္။ ေခၚလာတ့ဲသူကလဲ ရႊမ္းရႊမ္းေဝ ေအာင္ ညႊန္းေနလိုက္ပါေသးတယ္။ “အမွန္အကန္ေတြပါ။ သူတို႔ေယာက်ၤားေတြ ေရွ႕တန္းထြက္သြားတာတႏွစ္ ေက်ာ္ပါျပီ။ ေစ်းေကာင္းရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ေတြကိုေတာင္မွ ရြတ္ျပလို႔ရပါတယ္။ လစာနဲ႔ရိကၡာ ေရွ႕တန္းပါသြားလို႔ တခါတေလမွသာလုပ္ကိုင္စားၾကတာပါ။ ေရာဂါကင္းရွင္းေစရမယ္။ အာမခံပါတယ္” ရွက္လဲရွက္၊ ေဒါသလဲထြက္လို႔ ေခၚလာတ့ဲသူရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆြဲထိုးပစ္လိုက္မိတယ္။ အတူပါလာတ့ဲတပည့္ျဖစ္သူ ကလဲ ပစၥတိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႔အားလံုးထြက္ေျပးသြားၾကပါတယ္။ ေရွ႕တန္းမွာစခန္းအခ်ိန္းအေျပာင္း လုပ္ေလ့ရွိတ့ဲ ခလရ(၉၃)က ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ သူတို႔ကိုယ္စားလဲရင္နာမိ တယ္။ ဒီအျဖစ္ဆိုးမွာ ဘယ္သူ႔ကိုနာက်ည္းရမွန္းမသိဘဲ ေဒါသထြက္လို႔ မ်က္ရည္က်မိတယ္။
ေျခလ်င္စစ္သားေတြဟာ ေရွ႕တန္းေတြမွာအေနမ်ားလို႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္၊ ေသေဖၚရွင္ဖက္ရဲေဘာ္ေတြကို အိမ္က မိန္းမထက္ ပိုခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္။ လူပ်ဳိဘဝကဆို သူငယ္ခ်င္းအားလံုးရဲ႕ရတ့ဲလစာေတြကို ျခင္ေထာင္အမိုး ေပၚမွာ စုတင္ထားၿပီး အားလံုးစိတ္ႀကိဳက္သံုးစြဲတတ္ၾကတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ႏွေမ်ာတြန္႔တိုျခင္းလဲ လံုးဝမရွိၾကဘူး။ အရပ္ဝတ္အက်ႌ၊ လံုျခည္ဆိုရင္လဲ ႀကံဳသလိုလူကယူဝတ္တတ္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုယ္ပုိင္ပစၥည္း လို႔ကိုေျပာလို႔မရဘူး၊ အားလံုးဘံုပိုင္ပစၥည္းလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။ မိန္းမယူမယ္ဆုိရင္လဲ က်န္တ့ဲသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လစာကိုပါတစ္ေယာက္တည္းယူထုတ္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္လိုက္ၾကေပမ့ဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္စိတ္မဆိုးတတ္ ၾကပါဘူး။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသစ္ (ယခင္ေလဟာျပင္ေစ်းေဟာင္း) အနီး ကြက္လပ္မွာ မ်က္မွန္အနက္တတ္ထားသူ မ်က္မျမင္တဦးက ဝါးဆစ္ပိတ္ေတြကို ပတ္ဝိုင္းတီးသလိုသံစဥ္နဲ႔တီးျပီး ေျခႏွစ္ဖက္ျပတ္ေနသူက မယ္ဒလင္တီးလို႔ သီခ်င္းသီဆိုေဖ်ာ္ေျဖေနတာကို လူအမ်ားဝိုင္းအံုလို႔ နားေထာင္ေနၾက ပါတယ္။ နတ္ရွင္ေနာင္ရဲ႕စစ္ခ်ီသီခ်င္းကို အသံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္သီဆိုတီးခတ္ေနေတာ့ သူတို႔ေရွ႕မွာ ခ်ထားတ့ဲခြက္ထဲမွာလဲ ျပည္သူ႔ေမတၱာသဒၵါေၾကး ေငြအသျပာေတြျပည့္လွ်ံလို႔ေနၾကပါတယ္။ “ျမင္ေစခ်င္လြန္းလွသည္၊ ေတာင္တန္းျပာ စစ္စခန္းမွာ ေက်ာပိုးအိပ္ကိုလြယ္သည္....” လြမ္းစရာ့ေတးသံ သီက်ဴးလို႔ ခြက္စြဲေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနၾကရတ့ဲသူေတြကေတာ့ ခလရ(၃၆)၊ တပ္ခြဲ(၃)မွ တပ္ၾကပ္စိုးျမင့္ (ေျခႏွစ္ဖက္ျပတ္ေနသူ)ႏွင့္ ဒုတပ္ၾကပ္ မင္းသူ (မ်က္စိႏွစ္ဖက္စလံုးကန္းေနသူ) တို႔ရဲ႕ရင္နင့္ဖြယ္အျဖစ္ကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ မဂၤလာဒံုစစ္ေဆး႐ံု၊ နလံထေဆး႐ံုမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေဆးကုသခံေနရလို႔ လစာနဲ႔ရိကၡာ မရေတာ့ဘဲ ေနာက္တန္းက်ံဳေပ်ာ္ၿမိဳ႕ တပ္ထဲမွာ က်န္ခ့ဲတ့ဲ မိန္းမနဲ႔ခေလးေတြကို ပိုက္ဆံျပန္ပို႔ေပးဖို႔နဲ႔ ေဆးဘိုး ဝါးခ တို႔အတြက္ အသက္မေသသေရႊ႕ အၿမဲတန္း လုပ္ကိုင္ရမ့ဲ ေရရွည္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ကို ေလ့က်င့္ျပင္ဆင္ေနၾကတာတ့ဲ။
“ငါ့မွာက ခေလး(၄)ေယာက္နဲ႔ တပ္ကထြက္ရင္ ဘာလုပ္ကိုင္စားလို႔ရမွာလဲ၊ က်န္းမာေရးကလဲ မေကာင္းဘူး။ မင္းတို႔လိုလဲ ပညာမတတ္ဘူး။ ေနစရာအိမ္လဲမရွိဘူး။ ေသခ်င္လဲေသပါေစေတာ့ တပ္ထဲမွာပဲ ဆက္ေနပါ ေတာ့မယ္” ဆိုတ့ဲ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတဦးျဖစ္သူ ကပစ(၉)၊ ေညာင္ေျခေထာက္(ပဲခူးတိုင္း၊ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္) ကတပ္သားႀကီး ဝင္းျမင့္ရဲ႕ညီးတြားညီးညဴသံကို ၾကားေယာင္မိေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ကာကြယ္ေရးပစၥည္း ထုတ္လုပ္တ့ဲတပ္က က်ည္ဆံ၊ အေျမာက္ဆံ၊ ဗံုးဆံေတြကို ထုတ္လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ယမ္းမံႈ႔ေတြၾကားမွာေနရ တယ္။ သူတို႔အလုပ္ကိုကယမ္းစပ္ရတ့ဲ အလုပ္။ လူႀကီးေတြလာစစ္ေဆးတ့ဲ အခ်ိန္မွာဘဲ ႏွာေခါင္းစီးဝတ္စံုေတြကို ျမင္ရတယ္။ က်န္တ့ဲအခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ယမ္းမႈံ႔ေတြက ႏွာေခါင္းကတဆင့္ အဆုတ္ထဲမွာ ယမ္းတိုက္တခုလို ျပည္လွ်ံေနတာဘဲ။ ငယ္ရြယ္စဥ္တံုးကဆိုရင္ ယမ္းနံ႔မရရင္ေတာင္မွ ထမင္းစားလို႔မဝင္၊ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာင္မွ ျဖစ္တတ္တယ္။ စစ္သက္ေလးရလာေတာ့ တီဘီအဆုတ္ေရာဂါကေန အဆုတ္ကင္ဆာေရာဂါေတြထိ ျဖစ္ကုန္တယ္။ တီဘီေရာဂါအရွိန္ျမင့္လို႔ မိတၴီလာကူးစက္ေရာဂါေဆးရံုကို သြားေရာက္ေဆးကုသမ့ဲအခ်ိန္မွာ တပ္ကထြက္ဖို႔ အႀကံေပးေပမ့ဲ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႔ပဲ ေသသြားတ့ဲအထိတပ္ထဲမွာေနသြားခ့ဲတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ တိုက္ႀကိဳတိုက္ၾကားေတြမွာ လံုၿခံဳေရးယူရတ့ဲ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေသာ ေျခလ်င္စစ္သား ရဲေဘာ္ေလးမ်ားကိုေတြ႔ျမင္ရတတ္ပါတယ္။ တေန႔ ေညာင္နာနာရဲေဘာ္ခပ္ငယ္ငယ္ေလးတဦးကို စစ္ဗိုလ္အရာရွိ တဦးက ပါး႐ိုက္ထိုးႀကိတ္ေနတာကို ဆူးေလဘုရားအနီး (၃၂)လမ္းေအာက္ဘေလာက္မွာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စံုစမ္းေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ေနာက္တန္းေမွာ္ဘီတပ္ထဲက မိန္းမလိုက္လာတာကိုေတြ႔လို႔။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနစဥ္မွာ စစ္ဆင္ေရးသတင္းေပါက္ၾကားတယ္ဆိုတ့ဲ ပုဒ္ထီး၊ပုဒ္မေတြတပ္ျပီး ရဲေဘာ္ေလးကို ဆံုးမေနလိုက္တာ မ်က္ႏွာတခုလံုးကို ဖူးေယာင္လို႔။ သူတို႔တပ္ကလဲ VIP လူႀကီးမ်ားလံုၿခံဳေရးနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းမွာရွိတ့ဲ အဖ်က္ သမားမ်ားကို ေျခမႈန္းေရးအတြက္ ဆိုဘဲ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕ဟာ သိပ္မေဝးေပမ့ဲ မိသားစုနဲ႔မေတြ႔ရတာ လနဲ႔ခ်ီေနၿပီ၊ ခုလဲအငယ္ေကာင္ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးဘိုးဝါးခအရွာထြက္ဖို႔ကိစၥကို လာတိုင္ပင္တာ။ ခုနက ဆံုးမလိုက္တ့ဲ တပ္ခြဲမႉးရဲ႕ကေတာ္ကေတာ့ ေန႔တိုင္းဘဲ ကိုယ္ပိုင္ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းလို႔ လာေတြ႔ၿပီး လင္ေတာ္ေမာင္ကိုကို႔အတြက္ အရပ္ဘက္ေနရာေကာင္းေကာင္းေျပာင္းေ႐ႊ႕ရဖို႔ တိုင္းမႉးအဘရဲ႕ ကေတာ္ မမအတြက္ စိန္တဆင္စာဝယ္ကန္ေတာ့ထားတယ္ဆိုပါလား။ အရပ္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီေအာ္ေနေပမ့ဲ တပ္ထဲမွာေတာ့ ရွင္ဘုရင္စနစ္ပေရသရာဇ္ ေခတ္စားေနပါတယ္။ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္ခြဲမႉးတို႔ရဲ႕အိမ္မွာ အၾကပ္၊ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ မိန္းမေတြဟာ ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ၾကမ္းတိုက္နဲ႔ အိမ္ေဖၚအလုပ္ကို လုပ္ေန ၾကတာလင္ေတာ္ေမာင္ကိုကိုတို႔ ရာထူးတက္ဖို႔၊ ေနရာေကာင္းရဖို႔အရင္းအႏွီးလုပ္ေနၾကရတာ။ ခပ္ငယ္ငယ္၊ လွလွပပမိန္းမကေလးမ်ားကေတာ့ အဘတို႔ဆီမွာ ေျခေတာ္အတင္ခံလို႔ခႏၶာကိုယ္ကိုရင္းလိုက္ၾကတာ လင္မယား ခ်င္းရန္ျဖစ္ေတာ့မွဘဲ “နင္ရာထူးတက္ေနတာ၊ နင္ေတာ္လို႔မဟုတ္ဘူးအေကာင္ရဲ႕၊ ငါ့ဟာေကာင္းလို႔၊+++” မၾကားဝ့ံ မနာသာျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ခင္းက်င္းျပသၾကတာ ယိုသူမရွက္ေပမ့ဲ၊ ျမင္သူကေတာ့အေတာ္ရွက္မိပါရဲ႕။
ပေရသရာဇ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြသာမက သူတို႔ရဲ႕သမီးေတြကလဲ အကဲၿပိဳင္လိုက္ၾကေသးတယ္။စတန္႔ထြင္လို႔ နန္႔ခ်င္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ ရဲ႕သမီးႀကီးက လင္ေတာ္ေမာင္ဗိုလ္မႉးဆရာဝန္ကို အလိုက္ေပးကြာၿပီး “ထူးကုမၸဏီ” သူေဌးေလး ကိုေတဇကို တရားဝင္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေပမ့ဲ ကြယ္ရာမွာႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ၿပီး လူေျပာစရာ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကခြင့္မျပဳ ေတာ့ လင္မယားအျဖစ္တရားမဝင္ေပမ့ဲ အတူတူေန၊ အတူတူအိပ္ Living together ေပၚတင္ဘဲေနလိုက္တယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသမီး အငယ္မရဲ႕ စိန္စီတ့ဲည မဂၤလာေဆာင္ကေတာ့ တိုင္းသိ ျပည္သိသာမကဘဲ ကမၻာသိတ့ဲအထိ လဘ္ေပးလဘ္ယူ လွည္းက်ဳိးထမ္းတ့ဲ မဂၤလာေဆာင္ပြဲျဖစ္ခ့ဲတယ္။
၁၉၈၈ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုမွာ တပ္မေတာ္ ၾကည္း၊ေရ၊ေလ တပ္မေတာ္သားမ်ား ခ်ီတက္ဆႏၵျပခ့ဲၾကတာ ကလဲ ကမၻာအသိပါဘဲ။ ခလရ(၁၆)ေလထီးတပ္က ရဲေဘာ္ေတြဟာ ၾကည္းတပ္ကို ကိုယ္စားျပဳခ့ဲၾကသလို သံလွ်က္စြန္း၊ ဧရာဝတီေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္(ဧရခ)က ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ေရတပ္ကို ကိုယ္စားျပဳခ့ဲၾကျပီး ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္း ေရးေလတပ္စခန္း (လပထ)ကရဲေဘာ္ေတြဟာ တပ္မေတာ္(ေလ)ကို ကိုယ္စား ျပဳခ့ဲၾက တာေတြဟာ ခိုင္မာႀကံ႔ခိုင္တ့ဲစိတ္ဓါတ္ေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ထိဆိုရင္ အျမင္မွန္ရလို႔ ေႏြးေထြးတ့ဲျပည္သူ႔ ရင္ခြင္မွာ လာေရာက္ခိုလႈံတ့ဲ တပ္မေတာ္သား စစ္သည္ အေျမာက္အမ်ားဒုနဲ႔ေဒးရွိေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ ေန႔စဥ္ ရြတ္ဆိုေနၾကတ့ဲ သစၥာဓိဌာန္(၄)ခ်က္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္အႏွစ္သာရနဲ႔လဲကိုက္ညီလို႔ေနပါတယ္။
- ငါတို႔သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတို႔၏သစၥာကို ေစာင့္သိ႐ိုေသပါမည္။
- ငါတို႔သည္ က်ဆံုးေလျပီေသာ တပ္မေတာ္သားတို႔၏ သစၥာကိုေစာင့္သိ႐ိုေသပါမည္။
- ငါ့အားအထက္မွေပးအပ္ေသာအမိန္႔ႏွင့္ တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ပါမည္။
- ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၊ ငါ့ႏိုင္ငံသား၊ ငါ့တပ္မေတာ္အတြက္ ငါ၏အသက္ကိုစြန္႔လႊတ္ရန္ အဓိဌာန္ျပဳပါသည္။
ရဲေဘာ္တို႔ အျပန္အလွန္စဥ္းစားမိၾကရဲ႕လား။ ဆင္းရဲမြဲေတေနေသာႏိုင္ငံေတာ္၊ ငတ္ျပတ္ဘိုက္ေမွာက္ ေနၾကေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ က်ဆံုးေလျပီးေသာ၊ မက်ဆံုးေသးဘဲ ဂ်ိဳင္းေထာက္ႏွင့္ တပ္မေတာ္သား ရဲေဘာ္တို႔၏ သစၥာကို အမွန္တကယ္ေစာင့္သိ႐ိုေသေနၾကျပီလား။ အဖန္ငါးရာငါးကမၻာ ကံႀကီးထိုက္ေစ မ့ဲ အဇာတသတ္အမိန္႔အာဏာမ်ားကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ၾကရမွာလား။ ရေတာင့္ရခဲတ့ဲ လူ႔ဘဝမွာ အဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တ့ဲ ရဲေဘာ္တို႔ရဲ႕အသက္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ဟာ ဘယ္သူေတြအတြက္စြန္႔လႊတ္ထိုက္ပါသလဲ။ အမွန္တရားသစၥာစူးမ့ဲ ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္အတိမ္အနက္ကို ေကာင္းေကာင္းစဥ္းစားၾကေစခ်င္တယ္။ အခ်ိန္မေႏွာင္းေသးပါဘူး။ စစ္ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းမ်ားမွ စစ္ဆင္ေရးစစ္ေျမျပင္မ်ားအထိ ေခၽြးထြက္မ်ား မွ ေသြးထြက္နဲမ့ဲ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားကို အမွတ္ရသတိရေစခ်င္ပါတယ္ ....
- ေလ့က်င့္ရင္းတိုက္၊ တိုက္ရင္းေလ့က်င့္
- စည္း႐ံုးရင္းတိုက္၊ တိုက္ရင္းစည္း႐ံုး
- တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး .....ျပည္သူ႔စစ္သား
- ျပည္သူ႔စစ္သား ...........ျပည္သူ႔စစ္သား
- ျပည္သူ႔စစ္သား .......... ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ၊ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ.....ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ....။
(လြင္ေမာင္သန္း)
|
posted by ျမင့္ေဇ @ 7:59 AM  |
|
| 1 Comments: |
-
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ....ဘယ္လိုဖက္လို႕ေကာင္းမွန္းမသိဘူး...
ဖက္ရင္းရင္နာတယ္..လက္ေတြေတာင္တုန္တယ္...
တကယ္ပါ............
|
| |
| << Home |
| |
|
|
|
| က်ေနာ့္အေၾကာင္း |
|
![]()
Name: ျမင့္ေဇ
Home:
About Me: လူပ်ဳိမသုိးတသုိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္ ဒန္တန္တန္ေတာ့မည္။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။
See my complete profile
|
| ယခုလ မာတိကာ |
|
| ယခင္လ မာတိကာ အေဟာင္းမ်ား |
|
| အလည္သြားျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့မ်ား |
|
|
| Powered by |
 |
|
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ....ဘယ္လိုဖက္လို႕ေကာင္းမွန္းမသိဘူး...
ဖက္ရင္းရင္နာတယ္..လက္ေတြေတာင္တုန္တယ္...
တကယ္ပါ............